Van “Taptolk” tot “Folitex”. Telefoon- en internettap in België

De in het programma Pano geciteerde vertaling van een opgenomen audiofragment over de affaire rond humanitaire visa verschilt nagenoeg volledig van de door de advocaat van de verdachte, meester Frank Coel, bekomen vertaling van hetzelfde audiofragment. Twee totaal verschillende vertalingen maken van één zelfde geluidsfragment, dat uit een kort gesprek tussen twee personen bestaat, is een merkwaardig en vanuit een linguïstisch oogpunt uiterst problematisch fenomeen. Privacy is een fundamenteel recht dat beperkt kan worden als de veiligheid van samenleving en burgers in het gedrang komt. Een voorbeeld van zo’n beperking is het afluisteren van al dan niet georganiseerde criminelen door gerechtelijke instanties voor forensische doeleinden. Als de communicatie in een vreemde taal verloopt – zoals in de Pano-uitzending het geval was –, worden er tolken of vertalers ingeschakeld (“taptolken” genoemd) om de audio-opnames te transcriberen, samen te vatten en te vertalen. Toch werd tot vandaag nog maar weinig onderzoek gedaan naar “taptolken”, noch op nationaal noch op internationaal vlak. Er zijn geen officiële richtlijnen voor het transcriberen en het vertalen van afgeluisterde gesprekken, en er bestaat evenmin een specifieke opleiding voor. Inaccurate of foutief vertaalde transcripties van afgeluisterde gesprekken kunnen verstrekkende gevolgen hebben, zoals procedurele fouten of het nietig verklaren van bewijsmateriaal. Een gebrek aan kwaliteit en uniformiteit enerzijds en het gebrek aan een adequate opleiding anderzijds kunnen bovendien hoge kosten, tijdsverlies en zelfs ernstige veiligheidsproblemen veroorzaken. Dit artikel wil de problematiek van telefoon- en internettap schetsen en de daarbij horende uitdagingen bespreken.

ISBN:978-2-509-03500-4

Publication year:2019

Accessibility:Open