Neurale mechanismes van veiligheidsleren

Ondanks de groeiende interesse in de rol van veiligheidssignalen en hoe ze bijdragen aan adaptieve en maladaptieve vormen van angstregulatie, blijft er nog veel onduidelijk over het mechanisme van veiligheidsleren. Zo weten we weinig over de effecten van veiligheidssignalen op vermijding, een gedrag dat van enorm klinisch belang is. Onderzoek naar het menselijk brein legt de nadruk op een uitgebreid neuraal circuit, dat zich bevindt rond de ventromediale prefrontale cortex (vmPFC), als belangrijkste mediator van veiligheidssignalen. Maar deze studies zijn gebaseerd op suboptimale modellen van veiligheidsleren, en zouden beter gebruik maken van modellen van Pavloviaans ‘conditioned inhibition’ - een leerproces waar de echte inhibitorische eigenschappen van veiligheidsleren getest kunnen worden. We weten nog maar weinig over hoe vermijdingsleren zich manifesteert in functionele hersenactiviteit, zeker in het kader van conditioned inhibition. Het doel van dit project is om nieuwe experimentele modellen van conditioned inhibition te ontwikkelen, met een directe toepasbaarheid in fMRI onderzoek. In de eerste fase van het project zal een nieuw experimenteel paradigma gevalideerd worden waarin we angst-inhibitorische processen van aangeleerde veiligheidssignalen zullen onderzoeken via autonomische, gedragsmatige en subjectieve metingen. Daarna zullen we dit vertalen naar fMRI onderzoek om het onderliggende neurale circuit te identificeren, met de nadruk op de vmPFC, zowel in gezonde als in klinisch angstige, hulpzoekende participanten.