Cilindrische Anamorfose. Thaumaturgische Oorsprong en Hedendaagse Werking.

Cilindrische Anamorfose
Thaumaturgische Oorsprong en Hedendaagse Werking 

Mijn praktijk-gebaseerd doctoraatsonderzoek wordt gekenmerkt door een media-archeologische aanpak: kijken in de achteruitkijkspiegel, de mogelijkheden en onmogelijkheden van een oude en misschien wel analoge mediatechnologie afwegen, en exploreren hoe hergebruik en misbruik van die  technologie opnieuw verwondering en nieuwsgierigheid kan injecteren in onze relatie met de techno-esthetiek van de hedendaagse mediacultuur.
Cilindrische anamorfose is een dergelijke, blijkbaar verouderde, visuele mediatechnologie. Haar oorsprong is gesitueerd in een zeventiende-eeuwse barokke context  van artificiële magie: een vervormd beeld kan in correcte vorm worden waargenomen in de reflectie van een cilindrische spiegel. De analoge cilindrische spiegel bezit de vreemde, pre-digitale processuele kracht om beelden te genereren op basis van de positie van de kijker. Binnen onze media-gesatureerde cultuur, waar digitale processuele beelden de standaard zijn, gebruikt cilindrische anamorfose haar eigen analoge processuele kracht en herinjecteert oncontroleerbare magie in het eenentwintigste-eeuwse digitale apparaat. Door het gebruik van digitaal gemanipuleerde bewegende beelden, wordt cilindrische anamorfose echter besmet door het heden en verwordt het tot een hybride hedendaagse versie  van artifiële magie.
Het gebruiken, het misbruiken van cilindrische anamorfose is de centrale insteek van mijn praktijk-gebaseerd doctoraat in de kunsten.  Met een media-archeologisch geïnspireerde methodologie van kortsluiten van heden en verleden, ontwerp ik een reeks mediainstallaties die de dialoog aangaan met andere disciplines zoals muziek en dans. Installaties die als nieuwe en imaginaire mediavormen inzichten kunnen verschaffen over hoe wij omgaan met media, en hoe media ons definiëren als mens.