< Terug naar vorige pagina

Project

Meten en behandelen van spierzwakte bij kritiek zieke patiënten

Vooruitgang in de intensieve zorgen (IZ) geneeskunde heeft gezorgd vooreen toegenomen overleving van kritiek zieke patiënten. Deze toegenomen overleving gaat echter samen met algemene deconditionering en spierzwakte. Vroegtijdige mobilisatie (vb: bedfiets ergometer) heeft zijn waarde bewezen in de behandeling van kritiek zieke patiënten, zelfs na ziekenhuisontslag. Totnogtoe waren er geen betrouwbare krachtmetingen mogelijk bij kritiek zieke patiënten. In de eerste studie vonden we dat de handhelddynamometrie, zoals vaak gebruikt bij gedeconditioneerde patiënten (vb:patiënten met chronisch obstructief longlijden(COPD) ), een betrouwbaarmeetinstrument is om te gebruiken op IZ.
Kritiek zieke patiëntenverliezen het grootste deel van hun spierkracht in de eerste weken op IZ. In deze periode zijn ze vaak nog gesedeerd, waardoor actieve mobilisatie niet mogelijk is. Neuromusculaire electrostimulatie (NMES) is een behandelmethode waarbij er geen medewerking van de patiënt vereist is en toch een spiercontractie mogelijk is. Dit lijkt dus een mogelijk efficiënte behandelmethode voor kritiek zieke patiënten. Eerst zijn we geïnteresseerd als er iets geweten is over de effectiviteit van NMES op IZ. Een review over NMES op IZ kan ons daar meer inzicht over verschaffen. In deze review zullen we ook kijken naar de parameters die gebruikt worden in de verschillende NMES studies op IZ omdat deze nogal kunnen verschillen van de parameters die gebruikt worden in andere patiëntenpopulaties.
Het is moeilijker om een contractie te bekomen bij kritiek zieke patiënten in vergelijking met gezonde mensen. We zijn in deze studie vooralgeïnteresseerd als het mogelijk is om een contractie te bekomen in kritiek zieke patiënten. In andere studies over NMES op IZ wordt nooit iets gezegd over de haalbaarheid van contractie bij de kritiek zieke patiënten. Ook waren we geïnteresseerd in de veiligheid van deze nieuwe behandelmethode op IZ. Uit ons onderzoek blijkt dat het mogelijk is om een goedespiercontractie te bekomen in 48% van onze patiënten. Bij patiënten metoedeem en bij sepsispatiënten was het statistisch significant moeilijker omm een contractie te bekomen. De behandeling blijkt wel veilig te zijn. De bloeddruk, hartfrequentie, ademhalingsfrequentie en zuurstofsaturatie wijzigden niet tijdens de NMES behandeling.
De resultaten uitde literatuur van NMES op IZ zijn niet eenduidig. Sommige auteurs vinden positieve resultaten voor NMES terwijl andere auteurs geen verschil vinden tussen behandelen met NMES en geen NMES behandeling. Er zijn enkeleverklaringen voor deze verschillen. Niet alle auteurs gebruiken dezelfde uitkomstparameter om het effect van NMES te verklaren. Zo zijn er studies waarbij ultrageluid gebruikt wordt om de dikte van de quadricepsspier te meten, dit in tegenstelling tot de omtrekmetingen van de dij. Nog andere auteurs gaan het effect van NMES met spierkrachtmetingen na. Ook is het van belang wanneer de NMES behandeling plaatsvindt. In de meeste onderzoeken start dit in de acute fase (binnen enkele dagen na opname), maar in enkele studies wordt NMES gestart na 2 tot 4 weken na opname. Meestal gaat het ook over kleine groepen patiënten (8-16). Wij willen meerdere metingen uitvoeren om degelijke conclusies te kunnen trekken. Ook zullen we zowel ultrageluidmetingen als spierkrachtmetingen gebruiken om het effect van NMES na te gaan. Tevens gaan we in een subgroep van patiënten ook biopsies nemen om het effect na te gaan van NMES op de moleculaire mechanismen van spierafbraak bij IZ patiënten.

Datum:1 sep 2012 →  24 okt 2018
Trefwoorden:Critical illness, Neuromuscular electrical stimulation, Weakness
Disciplines:Orthopedie, Humane bewegings- en sportwetenschappen, Revalidatiewetenschappen
Project type:PhD project