Mechanismen van houdingsinstabiliteit bij de ziekte van Parkinson: gedragsmatige en neural correlaten

Posturele instabiliteit is één van de kenmerken van de ziekte van Parkinson en leidt frequent tot vallen. Vallen is een groot probleem bij ouderen, en specifiek bij mensen met de ziekte van Parkinson, en leidt tot een verminderde kwaliteit van leven. De neurale achtergronden van posturele instabiliteit zijn grotendeels onbekend. Dit project zal zowel gedragsmatige als neurale aspecten van posturele controle bij mensen met de ziekte van Parkinson in kaart brengen. Mensen met de ziekte van Parkinson die ook 'freezing of gait', een onvrijwillige onderbreking van het lopen, ervaren laten vaker posturele instabiliteit zien, daarom zullen de verschillen in posturele controle tussen mensen met freezing of gait en mensen zonder freezing of gait in kaart gebracht worden. In het eerste deel van de studie zullen de motorische, cognitieve, en proprioceptieve aspecten van posturele controle onderzocht worden. In deel twee van de studie zullen de neurale achtergronden van posturele instabiliteit onderzocht worden door middel van diffusion tensor imaging en resting state en functional magnetic resonance imaging. We verwachten dat mensen met de ziekte van Parkinson meer proprioceptief gerelateerde hersenactiviteit zullen laten zien dan gezonde ouderen en dat posturele instabiliteit gekenmerkt zal worden door degeneratie van de witte stof en de functionele connectiviteit met de pedunculopontine nucleus, de basale ganglia en de parietale en frontale corticale regio's. Ook voorspellen we dat mensen met freezing of gait meer posturele instabiliteit hebben dan mensen zonder freezing of gait. De gedragsmatige en neurale uitkomsten van deze studie zullen meer inzicht geven in posturele instabiliteit bij mensen met de ziekte van Parkinson en zullen de basis vormen voor geïndividualiseerde revalidatie programma's.