DNA-onderzoek in strafzaken : de effectiviteit en efficiëntie van het gebruik.

Hoewel DNA-onderzoek al jaren wordt toegepast binnen het strafrechtelijk systeem bleef het systematisch analyseren van de impact lang achterwege. Doorheen de jaren zijn er echter verschillende vragen gerezen over de kostprijs van deze onderzoeksmethode en het ethisch gebruik van DNA-materiaal. De in 1999 inwerking getreden Belgische DNA-wet werd in 2011 grondig hervormd waardoor het toepassingsgebied van DNA-onderzoek in strafzaken evenwel nog is uitgebreid. Daarnaast maakt de nieuwe wet het ook mogelijk om DNA-profielen uit te wisselen met andere Europese landen. Dergelijke grote veranderingen vragen een ernstige evaluatie van het systeem van forensisch DNA. Het doel van het onderzoek is het leveren van een bijdrage tot de ontwikkeling van een ‘evidence-based’ theoretisch forensisch beleidsmodel inzake DNA. In de eerste plaats zal een grondige literatuurstudie worden uitgevoerd teneinde de relevante elementen die deel moeten uitmaken van een forensisch beleid inzake DNA en hun onderlinge relaties, te identificeren. Daarbij zal zowel aandacht worden besteed aan een analyse van de wetgeving en de inzichten in het gebruik van DNA in de forensische praktijk. Vervolgens zal het theoretisch model verrijkt worden door een kwalitatieve gevalstudie (via strafdossiers en interviews van actoren in het proces van verwerking en interpretatie van DNA-materiaal) van de wijze waarop DNA bijdraagt tot het politioneel/gerechtelijk onderzoek. Het resultaat wordt een door theorie en empirie onderbouwd beleidsmodel voor het gebruik van DNA in strafzaken.