< Terug naar vorige pagina

Project

Verstrengeling, ruimte en tijd (FWOAL788)

Veel van de vreemdste eigenschappen van de kwantummechanica doen zich voor omdat kwantumobjecten de capaciteit hebben om 'verstrikt te raken', zodat het onmogelijk wordt om de toestand van de ene te meten zonder de andere te verstoren. Er is bijna een eeuw aan onderzoek geweest om zo'n verstrengeling tussen ruimtelijk gescheiden regio's te onderzoeken. Maar kwantumsystemen kunnen op andere manieren verstrikt raken - bijvoorbeeld tussen kleine en grote energieschalen en tussen vrijheidsgraden die 'intern' zijn en niet ruimtelijk georganiseerd. Bovendien zijn er enkele kwantumsystemen (bijvoorbeeld de ijkveldtheorieën van het Standaardmodel van deeltjesfysica) waarin een nieuw formalisme nodig is, zelfs om te definiëren wat wordt bedoeld met ruimtelijke verstrengeling. Verrassend genoeg worden deze exotische nieuwe soorten verstrengeling nu beschouwd als de belangrijkste ingrediënten voor het begrijpen van de structuur van ruimtetijd in kwantumtheorieën van de zwaartekracht. Specifiek lijkt het erop dat, in de snaartheorie, de verbondenheid van ruimtetijd gerelateerd is aan verstrengeling tussen de onderliggende vrijheidsgraden (de atomen van ruimtetijd, als je wilt). Ons project heeft dus twee componenten: (1) nieuwe wiskundige en fysieke hulpmiddelen ontwikkelen voor het karakteriseren van kwantumverstrengeling die niet ruimtelijk georganiseerd is, en (2) deze methoden toepassen om te begrijpen hoe ruimtetijdsgeometrie naar voren komt als een construct in formuleringen van snaartheorie waar sommige dimensies van ruimte dynamisch naar voren komen uit een ijktheorie.
Datum:1 jan 2016 →  31 dec 2019
Trefwoorden:Quantum mechanics
Disciplines:Kwantumtheorie