Push versus pull: De effectiviteit van formele en informele samenwerkingsstructuren tussen leraren

Samenwerking tussen leraren wordt verondersteld leraren te helpen omgaan met hun veranderende werkcontext en uiteindelijk positieve effecten te hebben op leerlinguitkomsten.  Vaak zijn dit echter enkel assumpties en empirische evidentie voor de effectiviteit van samenwerking tussen leraren in termen van leerlinguitkomsten is beperkt. Verder wordt vaak verondersteld dat samenwerking uniform is en op alle vlakken positieve effecten heeft, wat een belemmering vormt voor het uitbouwen van een sterk theoretisch kader binnen dit veld. Dit project onderzoekt de effectiviteit van samenwerking tussen leraren op een diepgaande manier door: (1) diverse leerlinguitkomsten mee in rekening te nemen (cognitief en psychosociaal), (2) de mediërende rol van de leraar en zijn/haar klaspraktijk in de relatie tussen samenwerking en leerlinguitkomsten mee te nemen, en (3) te erkennen dat samenwerking verschillende vormen kan aannemen. Twee theoretische perspectieven om naar samenwerking te kijken worden in dit project gecombineerd: Een multi-level perspectief dat een kader biedt om naar formele samenwerking te kijken (top-down opgelegde structuren, zoals vakgroepen) en een sociale netwerkperspectief dat inzichten biedt in informele samenwerking (spontane samenwerkingspatronen die bottom-up ontstaan). Zowel formele structuren als informele relaties tussen leraren zijn inherent aanwezig in scholen en in dit project wordt de relatie tussen beiden en hun effectiviteit in termen van leerlinguitkomsten onderzocht.