Een integratief raamwerk voor de adoptie van onderzoekend leren door geschiedenisleraren: Verklaren van huidige adoptie en in kaart brengen van korte- en lange-termijneffecten van training met bijkomende steun tijdens implementatie

Onderzoekend leren is een instructieve benadering die studenten voorziet van authentieke problemen en de materialen die nodig zijn om hun eigen conclusies te trekken. Volgens onderwijskundig onderzoek is onderzoekend leren een van de meest veelbelovende benaderingen van het onderwijzen van geschiedenis, omdat het bijdraagt ​​aan een beter begrip van de inhoud, evenals het vermogen om te redeneren met historische informatie. Helaas worden geschiedenislessen vaak gekenmerkt door een leraar
vertellen, in plaats van studentonderzoek. De centrale vraag van dit onderzoeksvoorstel is daarom hoe geschiedenisleraren kunnen worden gestimuleerd om onderzoekend leren in de klas te organiseren. Daartoe wordt een nieuw theoretisch kader geïntroduceerd, dat de opvattingen van leraren, of ideeën en waarden beschouwt als
en motivatie, of de daadwerkelijke intentie om iets te doen. Door een studie van persoonlijke overtuigingen en motivatie van een groot aantal leraren, is het eerste doel van dit onderzoek om uit te leggen waarom sommige geschiedenisleraren op onderzoek gebaseerd leren gebruiken, terwijl anderen dat niet doen. Het tweede doel is om een ​​trainingsprogramma te ontwikkelen dat uitgebreide ondersteuning biedt voor onderzoekend leren in de praktijk, en onderzoeken hoe deze ondersteuning invloed heeft op de overtuigingen en motivatie van leerkrachten, naast hun organisatie van vragen in de praktijk. Het derde doel bestaat uit een vervolgstudie over leraren die aan zo'n trainingsprogramma hebben deelgenomen, om te zien hoe de effecten ervan op overtuigingen en motivatie
een aanzienlijke hoeveelheid tijd na het einde van het programma.