Ervaringen van stress en zorg als leercontext voor gehechtheid

Omdat gehechtheid relevant is voor psychisch welbevinden, is het belangrijk om beter te begrijpen hoe gehechtheid zich ontwikkelt, iets dat lang een 'black box' is gebleven. Een recent model van de ontwikkeling van gehechtheid bij kinderen stelt voor dat trekgehechtheid het resultaat is van een continu leerproces gebaseerd op contextuele activering van toestandsgehechtheid. Stress en steun van de zorgfiguur zouden fungeren als de leercontext die toestandsgehechtheid beïnvloedt. Het PDM project heeft als doel twee belangrijke hypothesen van het model te testen: (1) dat tenminste twee soorten contexten relevant zijn, namelijk: (a) daadwerkelijke stress-steun ervaringen, en (b) stimuli die herinneringen aan zulke ervaringen reactiveren; en (2) dat context minder van invloed is op toestandsgehechtheid voor kinderen die meer veilig gehecht zijn op trekniveau. Het project is zowel van theoretisch als klinisch belang omdat het inzichten zal opleveren over hoe gehechtheid zich ontwikkelt en welke omstandigheden nodig zijn om correctieve gehechtheidservaringen te creëren.

Trefwoorden:Attachment, Middle childhood, Learning context, Stress-support experiences, Assimilation

Disciplines:Orthopedagogische evaluatie en diagnostiek