Klinische en fundamentele aspecten van autosomaal dominante polycystische nierziekte

ADPKD is goed voor 10% van de dialysepopulatie en wordt gekenmerkt door de geleidelijke uitbreiding van de nieren als gevolg van cysten. De ziekte kan bij volwassenen worden vertraagd, maar er bestaat geen remedie. Nierfunctie blijft vaak normaal tot volwassenheid, terwijl cysten beginnen te groeien vóór de geboorte. Normaal nierweefsel wordt vernietigd en resterende nefronen vergroten hun functie. Dit put ze uit en versnelt verder functieverlies. Het starten van de behandeling voordat er schade is opgetreden, kan de resultaten op lange termijn verbeteren. De helft van de kinderen met ADPKD ontwikkelt nierfalen als volwassenen en kan baat hebben bij vroege behandeling, maar we kunnen ze niet identificeren. Een proteomicsanalyse bij jonge patiënten bracht verschillende eiwitten aan het licht die verder onderzoek verdienen. We zullen circulerende eiwitten en de concentratiecapaciteit in de urine onderzoeken in een uniek cohort kinderen met ADPKD. We denken dat deze markers het risico op progressie tot nierfalen kunnen voorspellen en een tijdige start van de behandeling mogelijk maken, waardoor de resultaten op de lange termijn verbeteren. Ten tweede zullen we cellijnen ontwikkelen uit de urine van jonge patiënten. Momenteel zijn cellen die worden gebruikt om ADPKD te bestuderen afgeleid van niet-functionerende eindstadiumnieren en van cysten. Cyste in ADPKD komt voort uit alle segmenten van de nier maar meestal uit het distale gedeelte. Bestaande cellen uit het proximale nefron zullen worden vergeleken met nieuw ontwikkelde cellen uit het distale deel en we zullen eiwitten bestuderen die door proteomics in verschillende cellen zijn geïdentificeerd om nieuwe mechanistische inzichten te verkrijgen.