Kleine steden minder afhankelijk maken van subsidies: een integrale beoordelingswijze om het ontwikkelen van functionele business modellen voor stedelijke groene infrastructuur te ondersteunen.

In onze wereld vandaag wordt de impact van de klimaatverandering jaar na jaar duidelijker. Stedelijke gebieden zijn het meest gevoelig voor dergelijke impacten en herbergen tegelijk 80% van de mensen in Europa. Als gevolg van de hoge urbanisatiegraad worden steden dichter en wijder, met een omgekeerd effect op de hoeveelheid groen en natuur. Desondanks hangen wij als mensen af van de diensten die de natuur ons biedt. Het is dan ook paradoxaal dat op de plaatsen waar we leven, de aanlevering van ecosysteemdiensten bijna gelijk is aan nul. Als een antwoord op klimaatverandering, de menselijke noden en de dalende biodiversiteit, werd het concept van stedelijke groene infrastructuur geïntroduceerd. Door te investeren in bv. groene daken/muren, doorlaatbare voetpaden, tuinen, parken, etc. kunnen we steden klimaatadaptief maken en tegelijk menselijk welzijn en biodiversiteit verbeteren. Toch zien we dat kleine steden vooralsnog niet investeren in dergelijke projecten, tenzij met subsidies. Omdat de exacte economische en ecologische waarde niet gemeten worden, genieten investeringen in 'grijze' infrastructuur, met een tastbare economische waarde de voorkeur. Om de barrières die groene infrastructuur tegenhouden te doorbreken, ontwikkelen we met dit onderzoek een integrale beoordelingswijze dat steden zal ondersteunen om dergelijke investeringen met hun budget te maken, zonder subsidies. Dit bevat multidisciplinaire waarderingsmethodes, financieringsmogelijkheden en beleidsadvies.

Trefwoorden:KLIMAATADAPTATIE, STEDELIJKE DUURZAAMHEID, KLIMAATVERANDERING

Disciplines:Ecosysteemdiensten, Milieumanagement, Landschapsecologie