Neutrofiel extracellulaire DNA webben, von Willebrand factor en extracellulair DNA als mediatoren in de pathogenese van ischemische beroerte

Ischemische beroerte, veroorzaakt door een beroerteklonter die de cerebrale doorbloeding belemmert, is nog steeds een van de belangrijkste doodsoorzaken en oorzaken van aanhoudende invaliditeit wereldwijd. Tegenwoordig berust de behandeling van een ischemische beroerte op de snelle verwijdering van de beroerteklonter, waardoor reperfusie van het ischemische gebied mogelijk wordt. Farmacologische trombolyse of mechanische trombectomie, die momenteel de enige goedgekeurde strategieën zijn om de verstopte cerebrale bloedvaten te recanaliseren, worden nog steeds gehinderd door verschillende beperkingen. Bovendien kan hersenbeschadiging door een ischemische beroerte, zelfs na succesvolle recanalisatie, nog steeds progressief toenemen, wat leidt tot een verslechtering van de toestand van de patiënt. NETs en VWF werden onlangs erkend als belangrijke spelers die betrokken zijn bij de pathofysiologie van ischemische beroerte. Het is duidelijk geworden dat NETs en VWF een onmiskenbare rol spelen bij zowel therapieresistentie als bij cerebrale I/R-schade, maar hun specifieke bijdrage aan deze processen blijft een grotendeels onbegrepen onderwerp in het veld. Het doel van deze doctoraatsthesis was daarom om de vorming van NETs verder te onderzoeken en om de rol van VWF tijdens ischemie en daaropvolgende reperfusie beter te begrijpen. Daarnaast wilden we de bijdrage ontrafelen van exDNA, een van de belangrijkste componenten van NETs, in beroerteklonters en ook de relatie met de behandeling van ischemische beroerte beter begrijpen. Samen kunnen onze resultaten aanvullende basisinzichten bieden om te helpen bij de ontwikkeling van nieuwe therapeutische strategieën, mogelijk door het targetten van NETs en VWF.