TOEKOMSTIGE KLIMAATACTIE. STELLINGEN EN SYNTHESE VAN AANPASSING TEN GUNSTE VAN DE ARMEN

Studies tonen aan dat de voorbereiding van klimaatactie ten gunste van de armen in de stadscentra vereist dat de lessen uit de geleefde ervaring van klimaatverscheidenheid worden gecombineerd met inzichten over de grotere fysieke context van plaatsen, die beide van belang zijn voor het begrijpen van een breed scala aan bronnen van kwetsbaarheid (Roy, Cawood, Hordijk & Hulme 2016). De aanpak van deze verschillende waarderingen heeft echter betrekking op verschillende schalen, disciplines en organisaties en komt zelden tot uiting in de resultaten ervan. Als afzonderlijk beschouwd, kunnen ze te beperkt zijn (bijvoorbeeld tot acties op gemeenschapsniveau) om grotere gevaren tegen te gaan of ontbreken ze voldoende resolutie om de gevolgen van de klimaatvariabiliteit voor de meest kwetsbare bevolkingsgroepen te onderkennen. Onevenredige verschillen in deze beoordelingen kunnen leiden tot hoge kosten, radicale, ontoereikende of zelfs onnodige maatregelen (bv. grote grijze infrastructuur en hervestiging). Het valt nog te bezien hoe benaderingen en methoden kunnen worden geïntegreerd om de door armoede en klimaatrisico's veroorzaakte kwetsbaarheidsomstandigheden gezamenlijk aan te pakken (UN Habitat 2011). Hoewel de rol van lokale planningsbureaus bij het oplossen van deze kwestie al enige tijd als cruciaal wordt beschouwd, hebben nieuwe coalities van onderzoekers, gemeenschappen en ngo's (onder andere) het voortouw genomen bij het produceren van kennis en het bieden van begeleiding aan lokale overheden (Roy, Cawood, Hordijk & Hulme 2016; Moser, Norton, Georgina & Stein 2010). Het onderzoek beoogt dus in grote lijnen te begrijpen hoe toekomstige aanpassingsinitiatieven die vandaag de dag ontstaan als een vorm van actie-onderzoek dat diep geworteld is in de kennis van lokale gemeenschappen, kritisch kunnen omgaan met dominante (vaak grootschalige) kaders in de context van Guayaquil, in Ecuador. Het onderzoek van het project kwam voort uit de voortdurende samenwerking met de stedelijke beweging CUBE en gemeenschappen in de Suburbio, een nederzetting met een laag inkomen en grotendeels zelf georganiseerd op een voormalig uitgestrekt mangrove-moerasland dat grenst aan het estuarium van El Salado. In ontwikkeling en geleidelijke verdichting sinds de jaren '50 van de vorige eeuw kan el Suburbio vandaag de dag worden begrepen als geconsolideerd, maar er ontstaan nieuwe gevechten voor land en burgerschap, met name voor gemeenschappen op de rivieroever, in combinatie met onzekerheid over de gevaren die naar verwachting zullen verergeren onder de gevolgen van de klimaatverandering (vloedgolven en stormvloeden, stijging van de zeespiegel). Het proefschrift verwacht bij te dragen aan ons begrip van hoe door middel van collaboratieve praktijken, stadswerkers de coalenscentie van nieuwe netwerken kunnen ondersteunen en tegelijkertijd interscalaire kwesties van ontwikkeling en aanpassing aan klimaatverandering kunnen aanpakken.