< Terug naar vorige pagina

Project

Osteosynthese van proximale humerus fracturen: een klinische en biomedische evaluatie om falen te reduceren

Proximale humerus fracturen (PHF) omvatten circa 5% van alle fracturen en staan op nummer drie van de meest voorkomende fracturen in de oudere populatie van meer dan 65 jaar. PHF komen twee tot drie keer neer voor bij vrouwen dan bij mannen. De meeste van de PHF kunnen conservatief behandeld worden, maar sommige (verplaatste) fracturen lopen een hoog risico voor mal-union, non-union, stijfheid, necrose and post-traumatische atrose. Deze groep patiënten hebben baat bij een operatief ingrijpen met reductie en fixatie van de fractuur, zelfs bij een oudere populatie. Hoekstabiele osteosynthese in tot op heden de gouden standaard in de operatieve behandeling van PHF. Anatomische reductie van het gewricht en het behouden van de neurovasculaire structuren zijn essentieel om een goed resultaat te bekomen. Toch blijft de chirurgische behandeling van PHF uitdagend. In de literatuur wordt een faalpercentage na chirurgisch herstel tot 35% gerapporteerd. Om dit hoog faalpercentage te doen dalen en zo een beter resultaat voor de patiënt te verkrijgen, is verder onderzoek vanuit verschillende invalshoeken noodzakelijk.

Datum:1 aug 2019 →  31 okt 2022
Trefwoorden:Fracture, fracture, proximal humerus
Disciplines:Biomechanica, Traumatologie
Project type:PhD project