Identificatie van nieuwe cellulaire cofactoren in de regulatie van L1 retrotranspositie

Een groot deel van het menselijk DNA bestaat uit kopieën van DNA sequenties die zich tijdens de evolutie van ons genoom hebben vermeerderd. Deze DNA sequenties worden ook transposons genoemd. Retrotransposons zijn een subgroep van transponeerbare elementen die het genoom uitbreiden door een ‘kopieer en plak’ mechanisme via reverse transcriptie van RNA. Long interspersed nuclear elements 1 (LINE-1 of L1) zijn de enige actieve autonome retrotransposons overgebleven in het humaan genoom die zichzelf kunnen kopiëren en insereren op een andere locatie in het genoom. L1 retrotransposons gelijken op retrovirussen betreffende hun structuur en functie. Om overmatige activiteit van L1 retrotranspositie tegen te gaan hebben onze cellen verschillende afweermechanismen ontwikkeld om deze activiteit te beperken, hoewel L1 geleerd heeft om deze mechanismen te ontwijken als gevolg van de dynamische interactie tussen L1 en de cel. L1 heeft een rol in geheugenvorming in neuronale precursor cellen. Echter, steeds meer studies tonen aan dat L1 ook een rol speelt in verschillende ziektes zoals het Rett syndroom en schizofrenie, waardoor L1 een potentiële pathogeen is en mogelijks ook een doelwit voor nieuwe therapieën. Het grondig begrijpen van L1 is hiervoor nodig. Tijdens mijn doctoraat zal ik L1 bestuderen, meer specifiek de interactie met cellulaire cofactoren.