Modaal normativisme: een heropleving van een oude traditie

Het modaal normativisme stelt dat de functie van modale uitspraken erin bestaat om normatieve regels te articuleren. Zo stelt de modale normativist dat de claim ‘Het is noodzakelijk zo dat (Michelangelo's) David geen drastische verandering qua vorm overleeft’ de semantische regel 'Het is niet toegelaten de term 'David' opnieuw toe te passen na een drastische verandering qua vorm'. De theorie is attractief omdat ze (1) verenigbaar is met een traditionele ‘mogelijke werelden semantiek', (2) de epistemologie van metafysische modaliteit demystifieert door kennis hiervan als een vorm van conceptuele of linguïstische competentie te categoriseren, en (3) geen vreemde entiteiten moet stipuleren die het onduidelijk zouden maken hoe modale kennis tot stand komt. Het doel van het project is drieledig. Waar het modaal normativisme vandaag de dag verdedigd wordt als een positie omtrent metafysische modaliteit, bestaat het eerste doel erin deze verder uit te werken met betrekking tot fysische modaliteit. Ten tweede zal ze een gedetailleerde studie uitvoeren naar een voorganger van deze positie, Wilfrid Sellars, die zich vooral bezighield met fysische modaliteit. Ten derde zal het project de gevolgen van het modaal normativisme onderzoeken voor ons begrip van de onophoudelijke onenigheid in hedendaagse metafysische debatten, waar de vraag naar de (on)waarheid van metafysisch modale uitspraken centraal staan.