Ontrafelen van persistor ontwakingsmechanismen

Persistors zijn bacteriële cellen die zich tijdelijk in een antibioticumtolerante toestand bevinden. Ze zijn aanwezig in elke bacteriële populatie en kunnen een antibioticumbehandeling overleven. Wanneer de antibioticumconcentratie daalt onder een bepaalde kritische waarde, kunnen ze een nieuwe populatie vormen. Hoewel de aanwezigheid van persistors reeds bekend was in 1944 is hun klinische relevantie pas sinds kort duidelijk. Zo worden persistors geassocieerd met terugkerende chronische infecties, zoals longinfecties in patiënten met taaislijmziekte en de ziekte van Lyme. Bovendien werd recent aangetoond dat persistors een reservoir vormen waaruit resistente mutanten kunnen ontstaan. Deze bevindingen illustreren de nood aan anti-persistor therapieën. 
In een klinische setting kunnen persistors op twee manieren worden bestreden: door het rechtstreeks doden van persistors, of door het uitlokken van het ontwaken uit de persistortoestand, wat de cellen weer gevoelig maakt voor antibiotica. Dit laatste vereist evenwel een goed inzicht in de moleculaire mechanismen die aan de basis liggen van het ontwaken van persistors. Momenteel is deze kennis helaas niet voorhanden. Dit project heeft als doel het ontrafelen van ontwakingsmechanismen en zal nieuwe fundamentele inzichten bieden in de manier waarop persistors terugkeren naar de antibioticumgevoelige toestand. Op lange termijn kunnen resultaten van dit project gebruikt worden voor de ontwikkeling van antipersistor therapieën.