Ontrafelen van het radiatieve de-excitatiemechanisme van metaalclusters via de directe en indirecte karakterisatie van wederkerende fluorescentie

Hoewel kleine clusters reeds decennia bestudeerd worden, zijn eigenschappen die rechtstreeks afhankelijk zijn van hun geëxciteerde toestand niet goed begrepen, getuige de vele discrepanties tussen theorie en experiment. Eén zo'n eigenschap is de emissie van fotonen als de-excitatiemechanisme van hete clusters, een fundamenteel proces dat bepalend is voor de productie van massageselecteerde nanodeeltjes en ook van belang is binnen de astrofysica. Zulke fotonen zijn reeds direct gedetecteerd voor kleine koolstofmoleculen, maar nog niet voor metaalclusters; indirecte experimenten suggereren echter dat deze emissie een belangrijke rol speelt in het koelproces van de clusters. Gevestigde theoretische modellen slagen er momenteel niet in de benodigde geëxciteerde toestanden die de experimentele bevindingen zouden kunnen verklaren correct te voorspellen, wat duidt op een lacune in ons begrip van het fenomeen. Dit onderzoeksvoorstel doelt erop experimenten in een ionenval te gebruiken om deze fotonen direct te detecteren en karakteriseren, en zo unieke informatie te vergaren over het fotonemissieproces van metaalclusters. De succesvolle uitwerking van dit voorstel zal belangrijke gaten in ons begrip van de dynamiek van geëxciteerde toestanden van deze deeltjes kunnen opvullen.