Janoob Al Hizam's Peri-Urban Landscapes in Transformation: het kritisch in kaart brengen van verplaatsing-naar-nederzettingsprocessen door weerstand te bieden aan meer inclusieve stedenbouwkundige kaders

De Sudanese hoofdstad Khartoem, vergelijkbaar met veel postkoloniale Afrikaanse steden, heeft sinds de onafhankelijkheid in 1956 een exponentiële stedelijke groei doorgemaakt als gevolg van migratie van het platteland naar de stad. van massale ontheemding nam de staat zijn toevlucht tot geërfde koloniale planningspraktijken die ontheemde gemeenschappen hebben toegewezen aan de achtergestelde zuidelijke periferieën van de stad, waardoor de meerderheid van hen in stedelijke armoede terechtkwam. In de afgelopen vijf decennia is het peri-urbane landschap van Khartoem bijgevolg drastisch (her) gevormd door door de staat geleide planningsstrategieën en humanitaire reacties (Bannaga, 1996; Hamid, 1992; El-Bushra, Hijazi, 1995) die zich concentreert in en rond oude dorpen, landbouwgronden en informele nederzettingen (Steel, Abukashaw, Hussein, 2019). Als reactie op, en ondanks dit, zijn de bewoners van deze nederzettingen en de nieuw aangekomen gemeenschappen die op zoek zijn naar betaalbare huisvesting, niettemin doorgegaan met het ontwikkelen van nieuwe strategieën om toegang te krijgen tot land, stedelijke diensten en middelen van bestaan die weerstand bieden aan onderdrukkend door de staat geleid stedelijk beleid. Deze strategieën zijn vaak geformuleerd in informele vertogen en door de staat ervan beschuldigd schadelijk te zijn voor de beoogde processen van 'stedelijke ontwikkeling'. Ondanks de voortdurende inspanningen van de staat om landbeleid te ontwikkelen dat deze gemeenschappen in staat stelt land te bezitten door middel van titels en landregistratie, is zijn aanpak sterk gedreven door marktlogica, waarbij de heterogene en multifunctionele voorstedelijke landschappen en nederzettingen die door ontheemde gemeenschappen zijn gecreëerd, buiten beschouwing worden gelaten ( Staal, Abukashaw, Hussein, 2019). Door het gebruik van kritische kaarten wil het onderzoek werken met gemeenschappen die leven in het peri-urbane landschap van Janoob Al Hizam (ten zuiden van de Belt), ten zuiden van Khartoum. Deze methodologie zal worden gebruikt om de weerstandsstrategieën te onderzoeken die door gemeenschappen zijn ontwikkeld om toegang te krijgen tot land, stedelijke diensten en levensonderhoud, en hoe deze strategieën zich in ruimtelijke vorm manifesteren. Ondanks de haast van de staat en particuliere vastgoedinvesteerders om landcommoditisering en privatisering te stimuleren, is de onderliggende hypothese dat een beter begrip van deze praktijken, indien serieus genomen, alternatieve wegen naar meer inclusieve stedenbouwkundige kaders kan informeren.