Het standaard model voor zonnevlammen, opnieuw bekeken!

Zonnevlammen zijn de meeste explosieve verschijnselen in onze heliosfeer, waarbij energie wordt weggestraald als licht. Het standaardmodel voor zonnevlammen in zonne- of hoge energie astrofysica, is een cartoon met alle fysische ingredienten: magneetvelden die zich herorienteren, plasma dynamica, versnelling van geladen deeltjes, en zowel thermische als niet-thermische (bv. via bremsstrahlung) radiatieve verliezen. Hoewel al die ingredienten bekend zijn uit waarnemingen, vallen theoretische modellen in twee categorien: degene die de gevolgen van snelle deeltjespopulaties langs veldlijnen doorrekenen, en degene die het thermische plasma in 2D of 3D beschrijven. Dit voorstel wil de kloof tussen beide overbruggen, door een multidimensionaal plasma model te combineren met een deeltjes beschrijving langsheen de instantane veldlijnverdeling. Dit moet ons toelaten om enkele prangende vragen uit het standaard model op te lossen: (1) Hoe worden de harde X-stralingsbronnen aan zowel de voetpunten als in de top van de lussen gevormd?; (2) Wat is het verband tussen de zachte en de harde X-straling, en wat heeft dit voor gevolgen voor vlammen in astrofysische context?; (3) Wat veroorzaakt de waargenomen opwaartse stromingen van wel verschillende honderden kilometers per seconde? De antwoorden gaan het standaardmodel aanvullen, en bovendien opwaarderen van een cartoon beschrijving tot een zelf-consistent scenario dat we ab-initio simuleren, zodat we kunnen vergelijken met waaenemingen.