Socio-economie van de acceptatie van op agroforestry gebaseerde landschapsherstelpraktijken in de oostelijke provincie, Rwanda

Landdegradatie is lange tijd een groot milieuprobleem geweest in Rwanda (Byiringiro en Reardon, 1996; Roose en Ndayizeye, 1997; Oslo en Berry, 2004), waardoor het een van de landen is geworden die het meest worden getroffen door bodemdegradatie en wordt gedomineerd door bodemdegradatie. erosie door water (Karamage et al., 2016). Naast bodemerosie en ontbossing leidde de grote vraag naar bosproducten (bv. Hout, hout, houtskool…) tot slechte oogstmethoden en overexploitatie van bos, met name in particuliere bossen. Studies (bijv.Ndayambaje et al., 2013a, Ndayambaje et al., 2013b; Iiyama et al., 2018; MoE, 2019b) gaven aan dat de adoptie van agroforestry laag blijft in de oostelijke provincie in vergelijking met andere regio's van het land; en toch, de belangrijkste vraag over 'Ondanks de voordelen, waarom blijft de adoptie van agroforestry erg laag in de oostelijke provincie?' blijft onbeantwoord. Dit is een geactualiseerde en uitgebreide studie die zich richt op deze specifieke regio om niet alleen sociale en economische factoren beter te begrijpen, maar ook institutionele en ecologische factoren en / of oorzaken van een lage acceptatie van alle beschikbare agroforestry-praktijken in deze regio.