Interpolatie, bemonstering en onzekerheidsmodellering voor akoestische omgevingen

Vele toepassingen van audiosignaalverwerking vereisen een nauwkeurige beschrijving van de akoestische omgeving waarin de signalen worden geobserveerd om deze signalen succesvol te kunnen verwerken. Bijvoorbeeld, in ruisonderdrukking voor hoorapparaten of conferencecalls, bepaalt de kennis over de geluidsvoortplanting in de omgeving in welke mate het mogelijk is om ongewenste geluiden en ruis te verwijderen. Het akoestische gedrag van een ruimte wordt vaak voorgesteld m.b.v. een impulsrespons of transferfunctie. Dit is echter een puntsgewijze voorstelling voor een koppel van bron- en observatieposities. Bijgevolg is het praktisch onhaalbaar om een volledige akoestische voorstelling van een ruimte te bekomen via directe metingen van het geluidsveld omwille van de enorme schaal van het probleem. Om deze uitdaging aan te pakken, bouwen we in dit project een kader op rond interpolatie, inferentie en onzekerheidskwantificatie voor de karakterisering van akoestische omgevingen, gebaseerd op het concept van optimaal massatransport. We beogen hiermee flexibele tools te ontwikkelen voor de berekening van complete akoestische voorstellingen op basis van slechts een beperkte set van metingen. Dit zal gerealiseerd worden door de integratie van fysische, geometrische en stochastische signaalbeschrijvingen. Dit kader zal ook toelaten om optimale meetprocedures te ontwikkelen en zal zo de weg voorbereiden naar een efficiënte en goedkope aanpak om ruimte-akoestische modellen op te bouwen.