Structuren van permanentie en verandering - Modellen van aanpasbaarheid gebaseerd op aangepaste gebouwen.

Dit onderzoeksproject heeft tot doel te begrijpen hoe gebouwen tijdens hun levensduur veranderen als ze worden aangepast. Als gebouwen niet meer gebruikt worden of niet meer gebruikt kunnen worden, verhindert hun zeer karakteristieke ontwerp, met name de bouwstructuur, vaak dat het aangepast kan worden aan nieuwe mogelijke functies, wat leidt tot leegstand en, bijgevolg, sloop. Veroudering is veruit de belangrijkste reden voor sloop - en meestal van vrij jonge gebouwen: Hun levensduur (ca. 40 jaar) is dus veel korter dan hun fysieke levensverwachting (min. 80-100 jaar). Inzicht in de omstandigheden van verandering, eerst van het gebruik en vervolgens van het gebouw, en welke onderdelen noodzakelijke transformaties of uitbreidingen verhinderen of mogelijk maken, vormt een wezenlijke basis voor het ontwerp van nieuwe gebouwen. Een dergelijke kennis van verandering ontbreekt grotendeels. Voortbouwend op zowel een gedetailleerde analyse van verschillende case studies langs hun aanpassingen als op het bureau van belanghebbenden in de bouwindustrie, zal het project aanpasbaarheid empirisch modelleren om te laten zien hoe gebouwfuncties, bouwsystemen en materialen met elkaar samenhangen, en welke paden van duurzaam gebouwontwerp het meest waarschijnlijk zullen leiden tot gebouwen met een lange levensduur.

Trefwoorden:CONSTRUCTIE, ARCHITECTUURONTWERP, DUURZAAMHEID, BOUWINDUSTRIE

Disciplines:Structureel design, Duurzaam bouwen, Ingenieurswetenschappen in de architectuur niet elders geclassificeerd, Bouwkundig erfgoed en renovatie, Duurzame gebouwen en steden