Ruimten van Diplomatieke Ontvangsten: Ottomaans-Habsburgse betrekkingen 1500-1700

In een vroegmodern Europees hof lijkt de macht geconcentreerd op de troon en ontstaat er een ‘mythe’. De troon wordt geplaatst in de ontvangst-/hoorkamers die dienen voor de ontvangst van gasten. Het evenement van ontvangst is echter veel complexer en overtreft het fenomeen van de troon en de kamers van zijn plaatsing. Hoewel het per geval anders was ontworpen, werd de receptie gedragen als een uitvoering met een uitgebreid protocol van rituelen binnen en buiten de imposante ruimtes van het hof en omringd door pompeuze materialen. Hoewel het idee en de representatie van macht ook in de statische objecten werden vastgelegd, was het op zijn maximale niveau, in het proces van ontvangst zelf, toen al deze verschillende aspecten werden gecombineerd en uitgevoerd als een theatrale reis, waarin de ontvangen partijen werden ook inbegrepen. Het doel van deze studie is om het concept van receptie te analyseren in overeenstemming met de ceremoniële route die sociale, ruimtelijke en materiële lagen integreert. Met inbegrip van de gearticuleerde wegen die naar het paleis leiden, de binnenplaatsen, ceremoniële trappen en de voorkamers die uiteindelijk naar de troonzaal leiden, functioneert de ceremoniële route op meerdere schalen van observatie. Bovendien verandert het karakter van de receptie volgens vele factoren, waaronder rang, geslacht, nationaliteit van de gastheer(en) en gast(en); het type relatie (vrede/conflict) tussen hen; de plaats van de ceremonie, de fysieke beperkingen van architectuur en de status van die plek binnen de politieke orde. Door deze routes in een multi-scaler GIS-tool in kaart te brengen, is het de bedoeling om vergelijkbare gegevens te verkrijgen over de geselecteerde ontvangstgebeurtenissen in een kwantitatieve -in termen van (geschatte) lengtes, duur en het aantal verandering van ruimtes- en in een kwalitatieve manier - door de complexiteit en gastvrijheid/vijandigheid van de ceremonies. Gezien de buitensporige uitwisseling tussen de Europese en de Ottomaanse rechtbanken, wordt de gegeven reikwijdte van het project uitgebreid met Centraal-Oost-Europa en de Europese landen van het Ottomaanse rijk, maar gericht op de uitwisseling daartussen (diplomatiek, artistiek, handel). Binnen deze context zijn de tweevoudige invloeden op de ceremoniële representatie van macht, en haar reflecties in de ruimtelijke structuur van de receptie, evenals haar representaties de ondersteunende onderwerpen van onderzoek. Het opgegeven tijdsbestek wordt gewijzigd in c. 1450-1700 om overeen te komen met het hoogtepunt van de interacties van deze twee kanten. In lijn met de doelstellingen en context van het onderzoek is een combinatie van ruimtelijke, performatieve en postkoloniale benaderingen, evenals Actor-Network Theory een onmisbaar onderdeel van het onderzoek. Zowel fysieke bouwplaatsen en steden als de bewijsstukken, visuele historische stadsplattegronden, bouwtekeningen, schilderijen, etsen, prenten, miniaturen enz. en tekstuele gerechtsverordeningen, ambassadeursrapporten, brieven en correspondentie dienen als primaire bronnen voor het onderzoek.