Rol van meerkernige reuzecellen in granulomateuze autoinflammatoire ziekten: Focus op NOD2-geassocieerd Blau syndroom

Granulomen zijn georganiseerde clusters van macrofagen en andere immuuncellen die zowel bij infectieziekten als bij niet-infectieziekten kunnen voorkomen. Bij de vorming van granulomen differentiëren macrofagen in epithelioïde cellen, die vervolgens celfusie ondergaan om meerkernige reuzecellen (MGC's) te vormen. Er bestaan drie soorten MGC’s, namelijk Langhans giant cells (LGC's), foreign body giant cells (FBGC's) en osteoclasten. Nucleotide-bindend oligomerisatiedomein 2 (NOD2) is een pattern recognition receptor in het cytosol van innate immune cells. Gain-of-function mutaties in NOD2 zijn geassocieerd met Blau syndroom (BS). BS is een zeldzame pediatrische monogenetische aandoening die wordt gekenmerkt door polyartritis, uveïtis en dermatitis. Bovendien kunnen granulomen worden aangetroffen in verschillende organen van BS-patiënten. De oorzaken, mechanismen en pathofysiologische gevolgen van MGC- en granuloomvorming bij inflammatoire ziekten zijn nauwelijks gekend. Bovendien blijven de pathways voor macrofaag differentiatie en de oorsprong en functionele eigenschappen van MGC’s in autoinflammatoire ziekten onbegrepen. Het Blau syndroom is een geschikt model om dit en de mogelijke rol van NOD2 in granuloomvorming te bestuderen. Dit onderzoek beoogt de vorming en functies van MGC’s en granulomen in de context van infectieuze en niet-infectieuze ziekten op te helderen. We stellen de hypothese voorop dat mutaties in NOD2 de functie en eigenschappen van macrofagen in het Blau syndroom beïnvloeden. Bovendien wordt verondersteld dat de LGC interageert met T cellen, en zo bijdraagt tot granuloomvorming en -behoud.