De architectuur van innovatieve woonzorg als blauwdruk voor humane detentie

Belgische gevangenissen kampen met structurele problemen als overbevolking, verouderde infrastructuur, en gebrek aan privacy. Architectuur is onlosmakelijk verbonden met de pijn en schade die opsluiting veroorzaakt. Er groeit echter een mentaliteitsverandering t.o.v. gedetineerden en het doel van gevangenissen: het idee van gevangenissen als rehabilitatieoorden is in opmars. Ondanks deze evolutie blijft er een kloof tussen theorie en praktijk. O.w.v. de onmenselijke omstandigheden in (vooral de oudere, 19de-eeuwse) gevangenissen werd België herhaaldelijk veroordeeld door het Europese Hof voor de Rechten van de Mens en ontving het kritische rapporten van het Europese anti-foltercomité. Ondanks grote verschillen tussen detentie en woonzorg, circuleren er vergelijkbare principes die actuele maatschappelijke evoluties kenmerken (bv. normalisatie, (re-)integratie). I.p.v. te starten van bestaande gevangenissen en te onderzoeken hoe deze aan te passen aan huidige evoluties, start dit project van innovatieve woonzorgarchitectuur en analyseert het hoe deze aangepast kan worden aan de context van detentie. De combinatie van casestudy’s van innovatieve woonzorg- en detentieprojecten, en participatief actieonderzoek met toekomstige gebruikers zal resulteren in ruimtelijke concepten voor humane detentie - gedemonstreerd in een of meer ontwerpvoorstellen voor het eerste Belgische Detentiehuis - en methoden/technieken om stakeholders te betrekken vanaf het begin van het ontwerpproces.