Vissen naar regulatoren van neuronaal herstel in het degenererende centrale zenuwstelsel van de snel-verouderende killivis

Door de toegenomen levensverwachting zijn leeftijdsgebonden
neurodegeneratieve aandoeningen steeds meer voorkomend. Omdat
zoogdieren verloren of beschadigde neuronen in het centraal
zenuwstelsel (CZS) slechts beperkt kunnen herstellen, neemt de
levenskwaliteit van oudere patiënten enorm af. In tegenstelling tot
zoogdieren, bezit de kortlevende killivis wel herstellende capaciteiten
in het adulte CZS. Daarenboven deelt dit organisme veel
verouderingskenmerken met de mens. De neuroherstellende aanleg
van deze teleost neemt echter af met stijgende leeftijd. Hierdoor
vormt de killivis een ideaal model om de cellen en moleculen die de
verminderde regeneratie onderliggen, te identificeren. In dit project
zullen we een retinaal beschadigingsmodel ontwikkelen om het
neuroregeneratief potentieel van (senescente) Müller glia, de radiale
gliacellen in de retina, in vissen te achterhalen en in vivo screening
van regeneratieve moleculen in een verouderde omgeving mogelijk
te maken. Gebruikmakend van vernieuwende moleculaire,
biochemische en morfologische technologieën, een single-cell RNA
sequenering en bioinformatische aanpak, beogen we de identificatie
van het cellulair en moleculair kader dat de leeftijdsgerelateerde
vermindering van de neurogene capaciteit na beschadiging bepaalt.
We hopen dat het onderzoek zal leiden tot nieuwe doelwitten voor
geneesmiddelenontwikkeling voor reparatieve strategieën in het
senescente CZS, en dus zal bijdragen tot een blueprint voor gezond
verouderen.