Marc Dessauvage en de kerkenbouw in Vlaanderen 1945-1975

Vijftig jaar geleden werd in Rome het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) gehouden. Wat de liturgie betrof, pleitte het voor een radicale vereenvoudiging, en een grotere betrokkenheid van de geloofsgemeenschap. De impact hiervan op de kerkarchitectuur kwam in België het meest radicaal tot uiting in het werk van Marc Dessauvage (1931-1984). Zijn kerkgebouwen waren opgetrokken uit baksteen, beton en glas, en hadden geen klokkentoren of kruisbeelden aan de buitenkant. In de post-conciliaire geest was het kerkgebouw namelijk geen tempel meer voor een abstracte godheid, maar een huis voor de gelovige gemeenschap. Vijftig jaar later is de context grondig anders, en zijn haast alle kerkgebouwen van Dessauvage bedreigd. Dit onderzoek wil dit patrimonium grondig in kaart brengen, en moet leiden tot een monografische publicatie over de kerkenbouw van Marc Dessauvage, bekeken vanuit een lokaal en internationaal perspectief. Het onderzoek wordt uitgevoerd door Michel D'Hoe.