Herinrichten van burgerschapseducatie in tijden van (on)verbondenheid: De rol van emoties bij het vInden van een balans tussen eenheid en diversiteit.

Sinds enkele decennia worden Europese samenlevingen gekenmerkt door een toenemende etnisch-culturele diversificatie en vraagstukken over sociale cohesie, nationale identiteiten en burgerschap zijn prominent aanwezig in de hedendaagse samenleving. Scholen hebben een kerntaak om bij te dragen aan een gedeeld gevoel van verbondenheid en het toenemende belang van burgerschapsonderwijs is daarom merkbaar in onderzoek, beleid en praktijk. Onderzoek heeft tot nu toe voornamelijk de normatieve en cognitieve invulling van burgerschapsonderwijs onderzocht. Voorgaand onderzoek heeft echter aangetoond dat jongeren met een migratieachtergrond andere collectieve identiteiten ontwikkelen dan jongeren zonder migratieachtergrond en dat (sub)nationale identiteiten minder aantrekkelijk zijn voor hen. Dit impliceert dat kennis en burgerschapscompetenties niet direct bijdragen aan een gedeeld gevoel van verbondenheid. Dit onderzoek heeft als doel te begrijpen waarom en wanneer jongeren zich 'thuis voelen' in de samenleving en hoe het onderwijs deze processen beïnvloedt. Deze studie richt zich specifiek op verbondenheid als emotioneel proces, waarbij er ook aandacht wordt besteed aan machtsrelaties en de sociale en politieke context. Met behulp van etnografische en narratieve methoden beoogt deze studie een genuanceerd inzicht te verwerven in hoe verbondenheid en burgerschap door jongeren uit het secundair onderwijs worden begrepen, gearticuleerd en ervaren.

Trefwoorden:DIVERSITEIT

Disciplines:Onderwijs, cultuur en maatschappij niet elders geclassificeerd, Politieke sociologie, Onderwijsbeleid, Ras- en etnische relaties, Burgerschap