Schaal voor Huishoudelijke Ongeschiktheid

Algemeen kader Schaal voor Huishoudelijke Ongeschiktheid: Het gebruik van de Schaal voor Huishoudelijke Ongeschiktheid sluit aan bij de abstracte invulling die aan het begrip huishoudelijke ongeschiktheid wordt gegeven als “een vermindering van capaciteit” en het correlaat “gelijk letsel, gelijke huishoudelijke ongeschiktheid” zoals door medische experten wordt bepaald. Probleemstelling: Het ontbreken aan een barema voor huishoudelijke ongeschiktheid, doet de behoefte aan een instrument van een schaal ontstaan. Om huishoudelijke ongeschiktheid te evalueren dient men, naast een referentiekader van huishoudelijke taken, de tijd te kennen die gemiddeld door volwassen mannen én vrouwen samen aan de verschillende huishoudelijke activiteiten wordt besteed. Het is daarenboven abstract omdat bij de evaluatie van het percentage huishoudelijke ongeschiktheid geen rekening wordt gehouden met geslacht, leeftijd en “contextuele factoren”, zoals gezinssituatie en uitrusting van de woning. Ontwikkeling van de Schaal voor Huishoudelijke Ongeschiktheid: De schaal gaat in op onduidelijkheden die blijven bestaan over huishoudelijke meerinspanningen en overlappingen tussen huishoudelijke ongeschiktheid en derdenhulp en trekt de krijtlijnen om deze knoop te ontwarren. Enerzijds stellen we vast dat in veel deskundigenverslagen het percentage huishoudelijke ongeschiktheid gelijk wordt gesteld met het percentage persoonlijke ongeschiktheid, maar anderzijds stellen we vast dat de bestaande schalen tekortkomingen vertonen en in de praktijk weinig worden gebruikt. Dit brengt ons ertoe om een nieuw instrument voor te stellen om huishoudelijke ongeschiktheid te evalueren. De bouwstenen daarvan zijn een coherente inventaris van de huishoudelijke taken, statistische gegevens over het tijdsbeslag van deze taken en een scoringssysteem gebaseerd op de International Classification of Functioning, Disability and Health (ICF). De schaal wordt getoetst aan criteria van validiteit en responsiviteit. Einddoel: Met de Schaal voor Huishoudelijke Ongeschiktheid (SHO) ontstaat een nieuw instrument om huishoudelijke ongeschiktheid te evalueren. De SHO levert een “one-size-fits-all”-percentage huishoudelijke ongeschiktheid op, dat beantwoordt aan de invulling die de Indicatieve Tabel aan huishoudelijk ongeschiktheid geeft. Verdere pluspunten zijn dat de SHO gebaseerd is op gegevens uit tijdsbestedingsonderzoek en een percentage huishoudelijke ongeschiktheid oplevert, dat onderverdeeld wordt in huishoudelijke derdenhulp en verhoogde inspanningen.