Effecten van oxytocine toediening gecombineerd met sociale interactie op stressfysiologie bij kinderen met autisme en bijkomende verstandelijke beperking.

Intranasale toediening van het neuropeptide oxytocine (OT) is een therapeutische optie gericht op de beperkingen in autisme spectrum stoornis (ASS). Hoewel initiële proof-of-concept studies een verbeterd functioneren hebben aangetoond na meervoudige dosis OT behandeling bij kinderen met ASS (<12 jaar), zijn bevestigende studies nodig in grotere cohorten en om de lange termijn effecten te bestuderen. Bovendien werden in de meeste studies autistische personen met een comorbide intellectuele handicap (IH) uitgesloten, die tot 40% van de mensen met ASS uitmaken, en die vaak ernstigere beperkingen vertonen. Met het huidige project stellen we een grootschalige gerandomiseerde, dubbelblinde, placebo-gecontroleerde studie voor waarbij de effecten van een meervoudige dosis OT behandeling (vier weken van twee dagelijkse intranasale toedieningen; totaal 24 IE/dag) worden getest in een steekproef van 100 jongens met ASS (8-12 jaar) op kernsymptomen van autisme (sociaal functioneren, repetitief gedrag) en verschillende secundaire uitkomsten (bv. hechting, stress, angst). Deze studie zal de eerste zijn die ook jongens met een comorbide IH omvat. Het zal ook de eerste zijn die de langetermijneffecten van OT in deze groepen onderzoekt. Tot nu toe zijn langetermijneffecten van OT alleen gerapporteerd bij volwassen mannen met ASS. Samengevat zal deze bevestigende studie belangrijke inzichten verschaffen in de behandelingseffecten bij kinderen met ASS en comorbide IH en in mogelijke variaties afhankelijk van persoonsafhankelijke factoren (bv. endogene OT-niveaus), alsook in de langetermijneffecten van OT-behandeling. Deze inzichten zijn essentieel voor de vertaling en verdere ontwikkeling van OT-gebaseerde therapieën voor ASS.