CHARLES IVES MUZIEK-HISTORISCH GESITUEERD: Een vernieuwde,trans-Atlantische kijk op Ives’ esthetiek en muziek vanuit het debat rond absolute muziek.

Deze studie wil de muziekhistorische positionering van de Amerikaanse componist Charles Ives herdefiniëren
als een sleutelfiguur in het fin de siècle. Ives werd beschouwd als een verlengstuk van de Europeaan
Romantische traditie, maar heeft een eigenaardige houding belichaamd onder tijdgenoten die leken
moeilijk te verklaren. Door zijn esthetiek te onderzoeken, ontdekte ik dat Ives een duidelijke positie innam in de
debat over absolute muziek. Zijn keuze om absolute muziek niet los te koppelen van programmamuziek, zoals het
werd zo gedaan in Europa sinds ca. 1850, onderscheidde hem van zijn tijdgenoten en maakte hem fit
beter in pre-1850 esthetische neigingen. Op deze manier resoneerde Ives met de Amerikaanse tendensen
zijn voortgekomen uit dezelfde esthetische premissen als de Europese muzikale stroming, maar hebben zich ontwikkeld
manier (bijvoorbeeld Transcendentalisme). Mijn benadering van Ives esthetiek combineert zijn Europese erfenis en
Amerikaanse achtergrond vanuit een geheel nieuw perspectief (absolute muziek) en wil
ondervinden vragen over zijn muziekhistorische positionering die in Ives een actuele impasse veroorzaakte
Onderzoek. Na een grondig onderzoek van de esthetiek van Ives via een interpretatiekader
in de ruimere 19e-eeuwse esthetiek zal de muziek van Ives worden bestudeerd door zich te concentreren op de esthetiek
doelen die bepalend waren voor zijn compositorische keuzes. Speciale aandacht zal worden gevestigd op de
transatlantische interactie van muziek en esthetiek, waardoor het in een bredere crossculturele context past
een heroverweging van de Amerikaanse muziek in de afgelopen jaren.