< Terug naar vorige pagina
Project
SRP-Groeifinanciering: De spermatogoniale stamcel: de sleutel tot preventie en behandeling van onvruchtbaarheid (SRP89)
De voorlopercellen van zaadcellen zijn de drijvende kracht achter spermavorming.
Defecte voorlopercellen of verlies van deze cellen resulteert in mannelijke
onvruchtbaarheid. In Europa vertoont minstens 20% van de jonge mannen spermawaardes die onder het laagste WGO-referentieniveau liggen en dit heeft invloed op hun vruchtbaarheid. Op dit moment wordt een verminderde mannelijke vruchtbaarheid voornamelijk omzeild door geassisteerde voortplantingstechnieken, maar dit is alleen mogelijk als rijpe zaadcellen worden geproduceerd. Momenteel hebben mannen die geen zaadcellen produceren geen therapeutische opties om kinderen te verwekken.
Indien de voorlopercellen aanwezig zijn in de testis, kunnen in vivo (in het lichaam) of in vitro (in een cultuurschaal) strategieën op basis van uitrijping van voorlopercellen het probleem oplossen. Onze onderzoeksgroep heeft baanbrekend werk verricht naar in vivo strategieën, zijnde transplantatie van de voorlopercellen of stukjes testikelweefsel naar de testikel. Deze zijn nu klaar om gebruikt te worden in klinische toepassingen.
In vivo strategieën zijn echter niet mogelijk voor ex-kankerpatiënten (risico op herintroductie van kwaadaardige cellen), patiënten met Klinefelter syndroom (genetische aandoening die verharding van de testikels veroorzaakt op volwassen leeftijd), mannen met defecte voorlopercellen (die niet kunnen uitrijpen) en transvrouwen die de puberteit niet hebben doorgemaakt of geen sperma hebben ingebankt. Voor deze patiënten zijn in vitro strategieën nodig, maar die moeten nog ontwikkeld worden.
Het project omvat de studie van spermavorming met speciale aandacht voor de voorlopercellen en hun natuurlijke micro-omgeving. We willen de oorzaken van mannelijke onvruchtbaarheid (door gonadotoxische agentia of genetische aandoeningen) ontrafelen en strategieën ontwikkelen om die te voorkomen/behandelen.
Defecte voorlopercellen of verlies van deze cellen resulteert in mannelijke
onvruchtbaarheid. In Europa vertoont minstens 20% van de jonge mannen spermawaardes die onder het laagste WGO-referentieniveau liggen en dit heeft invloed op hun vruchtbaarheid. Op dit moment wordt een verminderde mannelijke vruchtbaarheid voornamelijk omzeild door geassisteerde voortplantingstechnieken, maar dit is alleen mogelijk als rijpe zaadcellen worden geproduceerd. Momenteel hebben mannen die geen zaadcellen produceren geen therapeutische opties om kinderen te verwekken.
Indien de voorlopercellen aanwezig zijn in de testis, kunnen in vivo (in het lichaam) of in vitro (in een cultuurschaal) strategieën op basis van uitrijping van voorlopercellen het probleem oplossen. Onze onderzoeksgroep heeft baanbrekend werk verricht naar in vivo strategieën, zijnde transplantatie van de voorlopercellen of stukjes testikelweefsel naar de testikel. Deze zijn nu klaar om gebruikt te worden in klinische toepassingen.
In vivo strategieën zijn echter niet mogelijk voor ex-kankerpatiënten (risico op herintroductie van kwaadaardige cellen), patiënten met Klinefelter syndroom (genetische aandoening die verharding van de testikels veroorzaakt op volwassen leeftijd), mannen met defecte voorlopercellen (die niet kunnen uitrijpen) en transvrouwen die de puberteit niet hebben doorgemaakt of geen sperma hebben ingebankt. Voor deze patiënten zijn in vitro strategieën nodig, maar die moeten nog ontwikkeld worden.
Het project omvat de studie van spermavorming met speciale aandacht voor de voorlopercellen en hun natuurlijke micro-omgeving. We willen de oorzaken van mannelijke onvruchtbaarheid (door gonadotoxische agentia of genetische aandoeningen) ontrafelen en strategieën ontwikkelen om die te voorkomen/behandelen.
Datum:1 okt 2022 → Heden
Trefwoorden:spermatogonial stem cells, Male Infertility, testicular tissue transplantation, in-vitro spermatogenesis, Klinefelter syndrome
Disciplines:Reproductieve geneeskunde, Stamcelbiologie, Weefselengineering