analyse van micro- en nanoplastics

Kunststoffen bestaande uit resistente polymeren zijn het meest gebruikte materiaal waarvoor geen goede afvalverwerking bestaat. Bijgevolg zullen ze de omgeving binnengaan waarin ze zullen worden blootgesteld aan verschillende meteorologische factoren zoals zonlicht, oxiderende atmosfeer en mechanische stress die leiden tot afbraak tot kleine deeltjes en vezels die microplastics en nanoplastics (M/NP's) worden genoemd. M/NP's-verontreiniging, die is uitgegroeid tot een van de meest zorgwekkende milieuproblemen, erkend door organisaties als de WHO, UNEA, ECHA. MP's worden vaak beschreven als deeltjes kleiner dan 5 mm. De bovengrens van 5 mm wordt algemeen aanvaard door studies, maar de ondergrens is controversieel vanwege de unieke eigenschappen van deeltjes van nanogrootte, wat op zijn beurt leidt tot het gebruik van de term nanoplastics. Op basis van de definitie die is geïntroduceerd door de internationale organisatie voor standaardisatie (ISO), verwijzen parlementsleden naar elk vast plastic deeltje dat onoplosbaar is in water met een afmeting tussen 1 mm en 5 mm en nanoplastics verwijzen naar plastic deeltjes kleiner dan 1 µm. MP's en NP's (M/NP's) kunnen worden gecategoriseerd als primaire of secundaire kunststoffen. Primaire M/NP's zijn polymeren die met opzet in kleine afmetingen zijn vervaardigd, b.v. cosmetica, medicinale ingrediënten en grondstoffen voor de productie van plastic. Secundaire zijn producten van de degradatie van grotere plastic fragmenten inclusief vezels van synthetisch textiel. Omdat deze deeltjes lichtgewicht, duurzaam en drijvend zijn, kunnen ze lange afstanden afleggen en zullen ze alomtegenwoordig zijn in verschillende soorten omgevingen, variërend van bodem tot watersystemen. Hoewel de afgelopen jaren meer aandacht is besteed aan M/NP's in zoetwateromgevingen, zoals meren en rivieren, en grondwater, is er een serieuze kennislacune met betrekking tot M/NP's in de lucht. Mensen kunnen via ingeademde lucht worden blootgesteld aan atmosferische M/NP's. Onlangs hebben enkele onderzoeken M / NP's in de lucht geïdentificeerd in binnen- en buitenomgevingen. Bijvoorbeeld voor binnenomgevingen: 58 deeltjes/m3 Australië.; 16 deeltjes/m3 Denemarken, en voor buitenomgevingen: 10 deeltjes/m2/dag Polen11; 275 deeltjes/m2/dag Duitsland16. Bovendien toonden Liu et al aan dat mensen in Shanghai dagelijks ongeveer 21 deeltjes microplastic inademen vanuit een buitenomgeving. Momenteel is er weinig bekend over de gezondheidsgevolgen van dergelijke blootstellingen. Volgens een review uitgevoerd door Para et al., werd geïllustreerd dat inademing van microplastic (synthetische textielindustrie en de flockindustrie) kan leiden tot luchtweg- en interstitiële longziekten door verschillende mechanismen zoals stofoverbelasting, oxidatieve stress, translocatie en genmutatie. Gezien de diversiteit van M/NP's en het feit dat ze een breed scala aan polymeren met verschillende structurele kenmerken, hun lot, transport en mogelijke toxicologische effecten omvatten, zijn er verschillende experimenten uitgevoerd in stedelijke, voorstedelijke, landelijke en afgelegen gebieden met als doel van karakterisering van M / NP's, inclusief overvloed, grootte, vormen en componenten. Het vergelijken van de veelheid aan onderzoeken naar M/NP's is momenteel beperkt vanwege een gebrek aan harmonisatie van methodologieën die worden toegepast voor bemonstering, identificatie en karakterisering. Ondanks verschillende onderzoeken is er geen gestandaardiseerde methode voor het verzamelen en karakteriseren van M/NP's en het beoordelen van hun gezondheidseffecten op de mens.