Actuele Causaliteit: definities, algoritmes en toepassingen.

Causale modellen zijn alomtegenwoording binnen de wereld van de Artificiële Intelligentie, en duiken ook steeds vaker op binnen andere domeinen. Een onopgelost probleem in deze context is op welke manier men actuele causaliteit dient te definiëren, d.w.z., wanneer kunnen we stellen dat een gebeurtenis een oorzaak is van een andere gebeurtenis? Ondanks de vorderingen die er zijn gemaakt in het afgelopen decennium, is er geen enkele definitie die algemeen wordt aanvaard. Het doel van dit doctoraat is om nieuwe definities van actuele causaliteit te ontwikkelen, en principes te formuleren waar dergelijke definities aan dienen te voldoen.

De literatuur rond dit thema bevat intussen vele definities van actuele causaliteit, elk met hun eigen voor- en nadelen. Het feit dat deze definities op heel uiteenlopende wijzes geformuleerd worden is echter een belangrijk obstakel om hen te vergelijken en te beoordelen. Een tweede probleem is de wijdverspreide veronderstelling dat vragen rond causaliteit kunnen worden gesteld los van het toepassingsgebied, aangezien dit in strijd is met recent onderzoek dat suggereert dat causaliteit sterk afhankelijk is van de context waarbinnen het voorkomt. In het eerste deel van dit werk zullen we beide problemen aankaarten, door een algemeen kader te ontwikkelen waarmee definities van causaliteit, en uitbreidingen daarvan, kunnen worden uitgedrukt. We gebruiken dit kader om verschillende definities van causaliteit te construeren en te vergelijken. Verder bespreken we ook enkele uitdagingen voor deze definities.

Een ander belangrijk probleem is dat het merendeel van de bestaande definities geen duidelijk fundament hebben. Zelfs wanneer een gedetailleerde rechtvaardiging voorhanden is, bestaat deze meestal uit informele richtlijnen eerder dan precieze formele condities. In het tweede deel van het doctoraat zullen we daarentegen expliciet verwoorden welke principes van fundamenteel belang zijn voor causaliteit, en tonen we hoe deze naar voren komen in bepaalde belangrijkevoorbeelden. Deze principes worden vervolgens gebruikt om een definitie van actuele causaliteit te construeren die aan elk van hen voldoet, waarbij we aantonen hoe de uitdagingen gesteld in het eerste deel worden aangepakt.