De afdwinging van Belgisch non-discriminatierecht in arbeid — verbeteringen voor het wettelijk kader voor bewijs en sancties

Arbeidsdiscriminatie is alomtegenwoordig. Belgische discriminatiewetgeving, geïnspireerd door Europese richtlijnen ter zake, heeft als doel discriminatie in de maatschappij terug te dringen en mogelijkheden te bieden voor de afdwinging van rechten wanneer discriminatie plaatsvindt. Het doctoraatsonderzoek gaat over het tweede doel, meer bepaald over een evenwichtige individuele afdwinging van discriminatierecht in zaken voor de rechtbank. De hypothese (die diverse evaluaties van de wetgeving reeds opperden) is dat het huidige wettelijk kader voor bewijsmiddelen, bewijslast en -risico en remedies/sancties niet werkt zoals het moet. Ten eerste is het niet steeds duidelijk welke bewijsmiddelen een slachtoffer of vermeend dader mogen aanvoeren; bovendien bevinden partijen zich frequent in een situatie van bewijsnood. Ten tweede passen de rechters de regels rond bewijsrisico en verdeling van bewijslast niet steeds goed toe. Ten derde voldoen de remedies en sancties die de wet voorzien doorgaans niet aan de voorwaarden van effectiviteit, proportionaliteit en afschrikwekkendheid die het Hof van Justitie van de EU eraan stelt. De hoofdonderzoeksvraag is dan ook: hoe kan het wettelijk kader voor bewijs en sancties in de Belgische discriminatiewet verbeterd worden om een evenwichtige individuele afdwinging te verzekeren? De vraag zal beantwoord worden door middel van literatuuronderzoek, rechtsvergelijkend onderzoek en juridisch-empirisch onderzoek.