Dynamica en energetica van coronale lussen die ongedempte oscillaties ondergaan

De zon is, als de dichtstbijzijnde ster van de aarde, uitgebreid bestudeerd sinds de ontwikkeling van de moderne astrofysica. Het grote aantal waarnemingen met in meerdere golflengtes heeft veel van de fenomenen laten zien, die bestaan in het binnenste van de son en de zonne-atmosfeer, maar niet zonder een hele reeks vragen te genereren met betrekking tot de aard van deze processen.

De zonne-atmosfeer geen verzameling is uit statische, duidelijk gedefinieerde lagen, maar in plaats daarvan het een breed dynamisch deel van de zon is, gevuld met stromen, oscillaties en energetische verschijnselen, zoals flares. Golven en oscillaties zijn enkele van de meest voorkomende waargenomen fenomenen in de lagen van de zonne-atmosfeer, zoals de chromosfeer en de corona. Van bijzonder belang zijn de transversal golven in de zonnecorona, sinds hun ontdekking in coronale lussen eind Jaren 90, en de onthulling van hun alomtegenwoordige aard in de atmosfeer van de zon, eind jaren 2000.

Een van de belangrijkste onopgeloste mysteries in de zonnefysica is de temperatuur van meer dan een miljoen graden van de zonnecorona, met verschillende mogelijke verhittingsmechanismen. De interesse in oscillerende lussen ligt in hun karakter als potentiële kandidaten voor golfverwarming van de zonne-atmosfeer. Deze studie richt zich op de verhitting door golven in coronale lussen, die continu aangedreven worden. We vertrouwen op numerieke studies om onze theorieën te testen. De effecten van sterke drijvers en het genereren van instabiliteiten op onze oscillerende lussen zullen worden bestudeerd. 3D-simulaties proberen de onderliggende mechanismen te verlichten, terwijl de bewerking van de resultaten ons synthetische emissie oplevert, die direct kunnen worden vergeleken met de echte waarnemingen.