Echografische beoordeling van de arbeid, het foetal welbevinden en de bekkenbodem na de bevalling: ontwikkelen van nieuwe technieken ter verbetering van de outcome & ter identificatie van patiënten met risico op gerelateerde morbiditeit.

De technieken ter beoordeling van de voortgang van de arbeid en eventuele schade aan de bekkenbodem na de bevalling, berusten al eeuwen op dezelfde klinische principes. Onderzoek toont aan dat het vaginaal onderzoek om ontsluiting, foetale positie en indaling na te gaan; niet alleen weinig accuraat, maar ook weinig reproduceerbaar is. Evaluatie van de bekkenbodem na de geboorte, berust op de principes van inspectie en palpatie (vaginaal en rectaal toucher) om eventuele schade vast te stellen. Hierbij worden de letsels met de meest ernstige implicaties vaak gemist (Obstetric Anal Sphincter Injuries, OASI) of geheel niet geëvalueerd (Levator Ani Avulsion). Beiden hebben het potentieel een ernstig nadelige invloed te hebben op de latere quality of life, gezien hun associatie met fecale incontinentie (OASI) en genitale prolaps (Levator Ani Avulsion). Er is meer en meer evidentie dat echografie een meer objectieve evaluatie van de arbeid en bekkenbodem toelaat; in aanvulling op de huidige klinische praktijk. Ons project zal zich richten op het ontwikkelen van onderwijstechnieken en implementatie strategieën voor echografie tijdens de arbeid en het vroege postpartum, met als doel identificatie van patiënten met een verhoogd risico op een gecompliceerde arbeid/bevalling en gerelateerde morbiditeit.