Een complementaire in vivo-in silico methode voor verbeterde nanopartikel afgifte in vast tumoren

Nanomaterialen worden steeds vaker gebruikt om te proberen de toediening van antikanker geneesmiddelen aan tumoren te verbeteren. Recente klinische onderzoeken hebben aangetoond dat, hoewel nanomaterialen de gerichte afgifte van de bijbehorende geneesmiddelen aan de tumor verhogen, de werkzaamheid nog steeds erg laag is. Er is veel werk gestoken in het verbeteren van het ontwerp van nanomaterialen om de gerichte levering te verbeteren, maar dit heeft slechts minimaal succes gehad. Hier kijken we naar de tumorfysiologie om te beslissen welke tumoren het meest geschikt zijn voor nanomateriaaltherapie en welk nanomateriaal het meest geschikt is voor een bepaald tumortype. Om dit te bereiken, zullen we systematisch nanomaterialen van verschillende grootte en farmaceutisch middel bestuderen, waarbij we de aflevering aan bepaalde tumoren onderzoeken. Tumoren worden gekarakteriseerd vanwege hun bloedstroom en het vermogen van verbindingen om de tumoren te bereiken na intraveneuze toediening. Met behulp van deze gegevens zal een voorspellend in silico-gebaseerd model worden ontwikkeld waarmee elke arts of onderzoeker de optimale nanomateriaalformulering kan bepalen om een bepaalde tumor te targeten op basis van minimale inputgegevens (doorbloeding en bloedvatlekkage) die gemakkelijk kunnen worden verkregen via standaard (pre)klinische beeldvormingsmethoden. De verkregen gegevens en het gegenereerde model zullen met name een grote impact hebben op het gebied van nanogeneeskunde, maar zullen door hun generieke karakter ook de gebieden van medicijnafgifte en kankertherapie transformeren.