Elektronisch bestuur als dirigent voor burgerbetrokkenheid bij openbaar bestuur

Probleem definitie Elektronisch bestuur (e-governance) wordt beschouwd als een van de meest kritische en snel veranderende componenten van de strategie voor informatie- en communicatietechnologie (ICT) in landen over de hele wereld. Overheidsdiensten hebben duidelijk het belang erkend van e-governance om met succes informatie over te dragen en diensten te leveren aan burgers, organisaties en beleidsmakers op een effectieve en efficiënte manier. (1) Momenteel zijn er drie primaire concepten in gesprekken over e-governance. Het eerste concept heeft betrekking op de technologische vereisten die nodig zijn om een veilig en voldoende systeem op te zetten voor een reeks overheidsprocessen. Het tweede concept is primair gericht op het beleid dat nodig is om deze technologie te implementeren en te beheren en de gevoelige gegevens die nodig zijn om te functioneren. Het derde concept betreft de gepaste acceptatie van deze technologie door verschillende organisaties en de burgers die het bedient. Deze drie afzonderlijk geïdentificeerde problemen moeten samen worden opgelost - compromissen in één zouden onvermijdelijk leiden tot compromissen in de resterende twee. (2) Hoewel veel 'early adopter'-regeringen tijd en geld hebben geïnvesteerd in inspanningen op het gebied van e-governance, hebben velen de beoogde burgers, organisaties en beleidsmakers niet in het ontwikkelingsproces betrokken, laat staan dat zij de nodige ondersteuning hebben geboden om hen door de overgang te leiden. Op microniveau heeft dit geresulteerd in e-governance-applicaties die mogelijk in gebruik zijn maar vaak niet zijn geïmplementeerd op een manier die het effectieve gebruik van deze digitale processen door de beoogde gebruikers mogelijk maakt. In andere gevallen worstelen overheden nog steeds met het ontwerpen en implementeren van e-governance-toepassingen. Op macroniveau heeft dit ideale niveaus van burgerparticipatie bij het bepalen en vormgeven van beleid via nieuw gedigitaliseerde procedures voorkomen. Relevantie van onderzoek Dit onderzoek is vooral relevant omdat landen over de hele wereld al e-governance-toepassingen hebben goedgekeurd of van plan zijn. Dit is met name het geval in de Republiek Kroatië (Kroatië). Kroatië, de nieuwste lidstaat van de Europese Unie (EU), heeft aanzienlijke inspanningen geleverd om e-governance-systemen uit te breiden en goed te keuren via zijn elektronische identificatie (eID) -systeem bekend als 'e-Građani' ('e-Citizens' in het Engels). Er waren verschillende redenen voor deze maatregel, namelijk de verantwoordelijkheid om het EU eID-protocol te handhaven. In de meest basale termen is de Kroatische eID-kaart ('e-osobna iskaznica' of 'eOI' in het Kroatisch) het enige middel van eID voor Kroatische burgers. Het Kroatische eID-systeem werd officieel geïntroduceerd op 8 juni 2015 en vergemakkelijkt de toegang tot belangrijke centrale overheidsdiensten via een aangewezen overheidsportaal (https://gov.hr). Met name mogen alle Kroatische burgers een eID-kaart aanvragen en verkrijgen volgens de voorschriften in het officiële EU-overzicht van het huidige Kroatische systeem 'ongeacht de leeftijd en ongeacht hun woonplaats'. Dit onderscheid heeft grote implicaties. Kroatië is een land met ongeveer 4 miljoen inwoners. Van dat totaal wonen bijna 1 miljoen burgers buiten de grenzen van Kroatië in andere EU-lidstaten of in het buitenland. Het leveren van cruciale overheidsdiensten via een effectief en efficiënt e-governance platform is cruciaal gezien het bijzonder internationale en mobiele karakter van de burgers die worden bediend. Dit is niet alleen nodig voor aangelegenheden van openbaar bestuur, maar ook voor aangelegenheden van burgerbetrokkenheid bij het beleidsvormingsproces en andere aangelegenheden waarbij alle leden van de Kroatische samenleving moeten worden betrokken. Het is begrijpelijk dat het garanderen dat de huidige en toekomstige Kroatische e-governance-toepassingen op de juiste manier worden ontworpen, aangenomen en geïmplementeerd niet alleen technische implicaties heeft. De belangrijkste resultaten zullen in feite liggen op het niveau van burgers en beleidsmakers die deze technologie gebruiken om het leven te verbeteren en als een succesvol voorbeeld van effectief e-governance op het werk in de EU te dienen. Verdere goedkeuring zal sterk afhangen van toekomstige voorstellen die aan de Kroatische regering worden voorgelegd met dwingende bijbehorende resultaten. In die zin zijn de grootste obstakels de politieke wil en de publieke wil om over te schakelen naar meer vormen van openbaar bestuur - niet het creëren en correct gebruiken van elektronische identificatietechnologie zelf. Belangrijkste onderzoeksvraag(en) Welke beleidskaders kunnen worden gecreëerd of gewijzigd om te dienen als leidend beleidsdocument voor verdere goedkeuring van e-governance in Kroatië, specifiek zoals toegepast op hun eID-systeem? Wat kan er, eenmaal vollediger aangenomen, worden gedaan om te zorgen voor de juiste implementatie, evaluatie en ondersteuning van e-governance programma's op nationaal niveau? Wat kan er worden gedaan om de deelname van Kroatische burgers aan e-governance te waarborgen en het door de toepassing (en) verkregen publieke voordeel (en) te vergroten? Onderzoeksmethode De voorgestelde onderzoeksmethode zal proberen beleidskwesties in verband met e-governance aan te pakken. Om te beginnen zal een gedetailleerd literatuuronderzoek worden georganiseerd om het huidige onderzoek en studies die de stand van zaken van e-governance gedetailleerd beschrijven (zowel in het algemeen als in het bijzonder in Kroatië) volledig te identificeren. De bijbehorende reactie van burgers (d.w.z. publieke participatie of gebrek daaraan) zal ook worden waargenomen. Case study en survey-gebaseerd onderzoek zullen ook worden verzameld, geaggregeerd en geanalyseerd. De stand van zaken wat betreft de uitvoering van het beleid kan ook verder worden onderzocht via overheids document review (d.w.z. rapporten met bevindingen van Kroatische, EU- of andere autoriteiten). Dit resulteert in 3 primaire fasen: 1. Verzamel en bekijk eerder bestaande gegevens (d.w.z. literatuuronderzoek, veldonderzoek, goede praktijken) 2. Verzamel en bekijk casestudy's en andere oorspronkelijk geproduceerde gegevens (d.w.z. enquêtes, beoordelingen, onafhankelijke beoordelingen van huidige technologie en beleid, enz.) 3. Pas bevindingen toe op werkoplossing (d.w.z. technische richtlijnen, beleidskader, adoptie, implementatie, duurzaamheid, etc.) Voetnoten: (1) https://ec.europa.eu/digital-single-market/en/public-services-egovernment (2) https://ec.europa.eu/digital-single-market/en/european-egovernment-action-plan-2016-2020 *Houd er rekening mee dat mijn Nederlandse titel en Nederlandse samenvatting zijn gegenereerd met Google Translate zoals voorgesteld. Een professionele vertaling zal later worden verstrekt.