Hiërarchische evolutie van dynamische systemen

Een populair en intuïtief begrip van de biologische evolutie houdt in dat genen de kenmerken van organismen volledig bepalen, en natuurlijke selectie zorgt ervoor dat de verschillende combinaties van genen in de loop van de tijd in frequentie veranderen, resulterend in geleidelijke adaptieve evolutionaire veranderingen. Hoewel dit vereenvoudigde beeld veel te danken heeft aan het populariserende werk van figuren zoals Richard Dawkins, heeft het ook een basis in het heersend theoretische kader van de evolutionaire biologie - de 'Moderne Synthese' - en met name op het gebied van populatiegenetica. In de afgelopen decennia is echter een complexer beeld van evolutie ontstaan vanuit het opkomende gebied van evolutionaire ontwikkelingsbiologie of 'evo-devo'. Velen in evo-devo hebben voorgesteld om de genocentrische visie op evolutie uit te breiden of zelfs te vervangen door een ontwikkelingsgerichte visie, wat een verhitte publieke tussen evolutionaire biologen heeft veroorzaakt. Hoewel een deel van het debat empirisch is, is het veelal conceptueel en filosofisch van aard en wordt het ernstig belemmerd door het feit dat veel sleutelbegrippen en categorieën in evo-devo slecht gedefinieerd blijven. Deze situatie vraagt om nauwkeurig interdisciplinair werk in de filosofie van de biologie en de theoretische biologie om de sleutelbegrippen van evo-devo te ontwikkelen en te verduidelijken. Mijn project stelt voor om bij te dragen aan deze taak door een dynamisch verslag te ontwikkelen van drie concepten in het hart van evo-devo:

1. de genotype-fenotype kaart
2. hierarchische organisatie
3. ontwikkelingstype of soort