Karakterisatie van biologische merkers bij dementie en mild cognitieve impairment.

De klinische diagnose van de ziekte van Alzheimer (AD) is gebaseerd op klinische uitsluitingscriteria. Het diagnostische nazicht is tijdrovend en duur en leidt hooguit tot een klinische waarschijnlijkheidsdiagnose. In gespecialiseerde klinische centra wordt op die manier een diagnostische nauwkeurigheid van 68% behaald. Een zekerheidsdiagnose kan slechts gesteld worden door een microscopisch onderzoek van de hersenen. Er is dus nood aan gevalideerde biomerkers die toelaten om met grote nauwkeurigheid een diagnose van AD te stellen.Kenmerkend voor AD is de vorming van eiwitneerslagen in de hersenen. Vermits het cerebrospinaal vocht (CSV) in nauw contact staat met de hersenen, kunnen deze eiwitten (β-amyloïd peptide, proteïne tau en gefosforyleerd tau) in CSV bepaald worden. Door gebruik te maken van modellen die op een gecombineerde bepaling van deze eiwitten gebaseerd zijn, wordt een hoge diagnostische nauwkeurigheid van meer dan 80% behaald en kan AD onderscheiden worden van andere vormen van dementie. Aangezien deze modellen nog niet gevalideerd zijn, hebben we een prospectieve studie opgezet waarin patiënten met dementie, milde cognitieve tekorten en gezonde ouderen zullen worden ingesloten. Aangezien Aβ isovormen ook in bloed kunnen worden gemeten, zal de diagnostische nauwkeurigheid van Aβ isovormen voor een diagnose van AD bepaald worden.

Trefwoorden:DEMENTIE, LICHTE COGNITIEVE STOORNIS, BIOLOGISCHE MERKERS

Disciplines:Laboratoriumgeneeskunde, Neurowetenschappen, Biologische en fysiologische psychologie, Cognitieve wetenschappen en intelligente systemen, Ontwikkelingspsychologie en veroudering