Ruimtelijke aanknopingspunten voor oriëntatie: Architectuur ontmoet mensen met dementie.

Als gevolg van geheugenverlies lijden personen met dementie aan desoriëntatie in tijd, ruimte en identiteit, wat fundamentele gevoelens van angst en thuisloosheid veroorzaakt. Om hiermee om te gaan wordt een belangrijk potentieel toegeschreven aan de fysieke omgeving. Bij het ontwerpen van omgevingen voor personen met dementie, stuiten architecten en zorgorganisaties echter op een gebrek aan adequate kennis. Tezelfdertijd wordt verondersteld dat het perspectief van personen met dementie architecten unieke inzichten kan bijbrengen m.b.t. hoe mensen zich voelen in verschillende settings. Het project onderzoekt daarom hoe de fysieke omgeving een persoon oriëntatie in tijd-ruimte-identiteit kan verschaffen, door de ervaringen van personen met dementie te bestuderen a.d.h.v. een combinatie van etnografische technieken. Hun perspectief wordt aangevuld met het perspectief van verzorgers, architecten, en mensen zonder dementie. Op deze manier zal het project identificeren wat de rol van architectuur in de zorg voor personen met dementie kan zijn. Minstens even belangrijk, echter, is de originele manier waarop het project verwacht wordt om ons inzicht te verruimen in hoe de fysieke omgeving mensen troost kan bieden.

Trefwoorden:Space, Identity, Architectural design, Time, Orientation, Dementia, Ethnography

Disciplines:Ingenieurswetenschappen in de architectuur, Architectuur, Interieurarchitectuur, Architecturaal design, Kunststudies en -wetenschappen