Zuurstofwaarneming van pitvruchten

Zuurstof speelt een cruciale rol bij het ondersteunen van het plantenleven door te fungeren als de laatste elektronenacceptor in de oxidatieve fosforyleringsreacties. Dit maakt de efficiënte fixatie van chemische energie mogelijk in de vorm van ATP, de universele biologische energiedrager. Metabolische processen die energie vereisen, zetten ATP terug naar zijn voorloper ADP en anorganisch fosfaat. Om hun energiestatus te behouden, hebben planten, zoals dieren, zuurstof nodig om hun ATP opnieuw te recyclen. Wanneer zuurstof onder bepaalde kritische waarden daalt, wordt recycling snelheidsbeperkend, waardoor de continue toevoer van energie gevaar loopt om het energievretende metabolisme in stand te houden en uiteindelijk stress te veroorzaken. Afhankelijk van de ernst, discrimineert men tussen hypoxie (stress geïnduceerd door lage zuurstof) en anoxie (stress geïnduceerd door de volledige afwezigheid van zuurstof). Tijdens hun zittend leven worden planten vooral geconfronteerd met zuurstofstress wanneer ze worden blootgesteld aan overstromingen. Onder deze omstandigheden is aangetoond dat zuurstofgebrek een reeks verschillende reacties teweegbrengt, gaande van snelle metabole reacties, zoals een verhoogde glycolytische flux gekoppeld aan de fermentatie van pyruvaat tot ethanol, tot structurele morfologische veranderingen, zoals de vorming van aerenchym in maïs of internodale verlenging. in rijst ('snorkelen'). Naast dergelijke opgelegde omgevingsbelastingen, treedt zuurstofbeperking inherent op in omvangrijke plantorganen, zoals vlezige vruchten, waar diffusie het zuurstoftransport beperkt dat nodig is om de hoge zuurstofbehoefte van een actief metabolisme in evenwicht te brengen. Het doel van dit doctoraatsonderwerp is het bestuderen van de metabole respons van appelfruit als reactie op hypoxische opslag in relatie tot de turnover van de RAP2.12-zuurstofsensoreiwitten of andere leden van de ERF-VII-familie-transcriptiefactoren