Naar een cultuur psycholgische benadering van acculturatie: een verkenning in het domein van zelf, cognitie en motivatie.

Het onderwerp psychologische acculturatie - d.w.z. veranderingen in psychologische en gedragspatronen als gevolg van langdurig contact met een een andere cultuur - is zowel actueel als relevant: 29 procent van de Europese Europese burgers zijn etnische minderheden en 'integratie' is alomtegenwoordig in debatten over ongelijkheid en maatschappelijke spanningen. Toch is ons wetenschappelijk inzicht in dit proces nog steeds gebrekkig. De huidige benadering van acculturatie richt zich voornamelijk op de expliciete bereidheid van etnische minderheden om (geen) deel uit te maken van de samenleving. de bereidheid van etnische minderheden om (geen) deel uit te maken van een cultuur, zoals weerspiegeld in hun culturele houdingen en identiteiten. PsychAcc verlegt de grenzen door het bestaan van acculturatie in zelfconstructie, cognitie en motivatie aan te tonen, voortbouwend op de notie dat de manier waarop mensen zijn, denken en drijfveren voor actie impliciet culturele affiliaties signaleren. Meer specifiek stellen we de hypothese dat het cultureel engagement van leden van etnische minderheden/ meerderheden en de kwantiteit en kwaliteit van het contact met leden van meerderheden/minderheden (d.w.z. etniciteit van sociale contacten, valentie van contacten, ervaren discriminatie) positief verbonden is met hun psychologische fit met de respectieve meerderheids/minderheidscultuur op de domeinen van zelf, cognitie en motivatie. Om deze acculturatieve processen te bestuderen, zal een 24 maanden durende longitudinale studie (5 golven) worden uitgevoerd bij 3000 leerlingen, waarvan +/- 800 Turkse en Marokkaanse minderheden in een nationaal representatieve steekproef van 40 Vlaamse scholen. De metingen zullen 9 schalen/taken omvatten (3 schalen/taken voor elk domein) die geselecteerd zullen worden tijdens een voorbereidend onderzoek, evenals schalen over culturele attitudes, identiteiten, intercultureel contact, persoonlijke en contextuele factoren (bijv. behoefte aan afsluiting, diversiteitsmodel op school), welzijn en onderwijsresultaten. Cross-lagged en latente groeicurve modellen zullen testen of intercultureel contact fit met cultuur in de loop van de tijd voorspelt en welke persoonlijke/situationele factoren acculturatie vergemakkelijken/hinderen.