Structurele analyse van historische metselwerk met verbeterde technieken voor eindige-elementen modellering met geïntegreerde pathologiedata

Controle en behoud van ons architecturaal erfgoed zijn essentiële aspecten bij het opbouwen van een duurzame samenleving die haar culturele middelen volledig benut. Wanneer het behoud en de veerkracht van architecturaal erfgoed ter discussie staan, is de structurele staat een van de belangrijkste aspecten die moeten worden beoordeeld. Het is algemeen bekend dat structurele modellen voor architecturaal erfgoed vaak aan nauwkeurigheid ontbreken door een gebrek aan invoergegevens. Een belangrijke verbetering in de structurele beoordeling van gebouwd erfgoed kan worden bereikt als de effecten van ter plaatse vastgestelde scheurpatronen en materiaalpathologieën op een efficiënte manier worden geïntegreerd. Dit doctoraatsonderzoek zal bijdragen aan het CHAI-project, Cracking Built Heritage with AI. Dit project heeft tot doel de structurele analyse en schadevoorspelling van gebouwd erfgoed in metselwerk te verbeteren door structurele modellen te verrijken met gegevens verkregen via AI-ondersteunde digitale landmetingen en schademapping. Het onderzoek richt zich op het ontwikkelen van geavanceerde structurele modellen voor metselwerk met behulp van de eindige-elementenmethode, experimenteel testen van metselwerk en de ter plaatse uitgevoerde analyse van historische monumenten. Het integreren van schadepatronen, zoals verkregen uit digitale opmetingen, is een belangrijke uitdaging binnen het onderzoek en zal de structurele analysemethoden verbeteren ten opzichte van de huidige praktijk. Dit doctoraatsonderzoek zal worden uitgevoerd in nauwe samenwerking met de groep Geomatica van dezelfde afdeling aan de KU Leuven.