Lichamelijkheid, Materialiteit en Betekenis in Textiele Kunst

Textiele kunstwerken functioneren vaak als sculpturale objecten, omgevingen of zelfs als extensies van het menselijk lichaam. Ze betrekken de toeschouwer door middel van hun tactiele kwaliteiten. Via materiaalkeuzes onderzoeken kunstenaars thema’s als gender, identiteit, (vrouwelijke) arbeid en herinnering, en zetten ze aan tot vormen van interactie op die verder gaan dan louter passieve en afstandelijke visuele consumptie. Het tentoonstellen en analyseren van textielkunst onder dezelfde condities als traditionele schone kunsten negeert deze kwaliteiten, waardoor de immersieve, emotionele en intieme betrokkenheid die het medium kan oproepen wordt afgezwakt.

Dit project benadert textielkunst als een counter-narratief ten opzichte van dominante kunsthistorische paradigma’s - paradigma’s die het zien boven de aanraking stellen, de geest boven het lichaam, en mannelijk gecodeerde media boven gefeminiseerde materialen. Binnen kaders zoals Haptic Aesthetics en Feminist Aesthetics/Curating wil het project het belang onderzoeken van haptische, materiele en belichaamde waarneming als legitieme manieren om (textiel)kunst te begrijpen en te ervaren. Door deze materiele en affectieve registers te herwaarderen, beoogt het project een 'fiber-informed' raamwerk te ontwikkelen voor het begrijpen en cureren van textielkunst, en stelt het de afstandelijke, visuele normen in vraag die het discours historisch gezien hebben gevormd.