TUSSEN IDEE EN MUZIKALE STRUCTUUR Over de receptie van Adorno's begrip van het 'muzikaal materiaal' in het esthetisch discours en bepaalde composities van een prominent hedendaags Amerikaans-Duits componistennetwerk.

Adorno’s begrip van het ‘muzikaal materiaal’ is een essentiële referentie binnen het esthetisch discours van een Amerikaans-Duits componistennetwerk, gevormd rond twee prominente hedendaagse componisten: Helmut Lachenmann en Brian Ferneyhough. Volgens Adorno is het muzikaal materiaal diep doordrenkt van sociaal gevestigde muzikale conventies en historisch bepaalde technieken. De receptie van dat begrip in de Ferneyhough-Lachenmann cirkel manifesteert zich hoofdzakelijk in studies over de manier waarop de relatie tussen muzikale conventies en technieken kan worden blootgelegd en behandeld in hedendaagse composities.

Terwijl bestaand onderzoek over Adorno’s erfenis in nieuwe muziek veelal diens ideeën projecteert op bepaalde composities, start dit onderzoek vanuit een esthetisch discours dat sterk terugvalt op Adorno’s terminologie. Onderzocht wordt de specifieke relatie tussen esthetisch discours en muzikale structuur met respect voor zowel de eigenheid als de historische en sociale context van de esthetische en muzikale werken.

Met een focus op twee gevalstudies, zal dit doel worden bereikt middels een studie van de evolutie, wederzijdse beïnvloeding en transformatie van adorniaanse ideeën in esthetische verhandelingen en composities van Lachenmann en Ferneyhough.

Het doel van het onderzoek is drieledig: inzicht verwerven in de Adorno-receptie in hedendaagse muziek, het begrijpen van de compositiepraktijken van een van de meest prominente hedendaagse componistennetwerken en een bijdrage leveren tot ons begrip van hoe esthetische ideeën en compositiepraktijken elkaar productief beïnvloeden.