Kritische succesfactoren in het activeringsbeleid naar mensen met een vreemde herkomst.

Ongeveer een op de vijf personen van de potentiële beroepsbevolking in Vlaanderen heeft een buitenlandse herkomst (Djait, 2015). De arbeidsmarktintegratie van deze specifieke groep verloopt niet altijd gemakkelijk, wat zich onder meer vertaalt in hoge werkloosheidscijfers. Terwijl individuele barrières op het gebied van arbeidsmarktintegratie uitgebreid zijn onderzocht, is er relatief weinig onderzoek naar succesvolle beleidsstrategieën in termen van de activering van mensen van buitenlandse origine. Daarom hebben we onderzocht welke activeringsstrategieën het meest effectief zijn voor mensen van buitenlandse afkomst, en of er verschillen in effectiviteit zijn, afhankelijk van het profiel van de immigranten. Met andere woorden, de onderliggende vraag van dit onderzoek is 'wat werkt voor wie, en waarom?' Data zijn afkomstig van de VDAB, aangevuld met informatie uit deKruispuntbank Sociale Zekerheid. We analyseerden gegevens van werkzoekenden die instroomden in VDAB tussen 2008 en 2012, en volgden de werkzoekenden tot 2016. Naast Belgische werkzoekenden, onderscheiden we vier subgroepen van werkzoekenden van buitenlandse afkomst, meer bepaald 1) EU-burgers, 2) tweede generatie immigranten ( niet-EU), 3) eerste generatie ‘oudkomers’ (niet-EU), en 4) eerste generatie 'nieuwkomers' (niet-EU), en gingen het effect van verschillende interventies na, in het bijzonder van beroepsopleiding, competentieversterkende stages en individuele beroepsopleiding ('IBO').